Otogar Cinayeti (Tiktoktaki Aşkolar İçin)

2

"O kadının valizinde bir ceset vardı. Uzun zamandır peşinde olduğumuz biriydi."diye açıkladı.

Şok olmuştum. Ağzım açık adama bakıyordum. Ellini gözlerimin önüne sallıyor kendime gelmem için uğraşıyordu. En sonunda kendime gelince nasıl tepki vereceğimi bilemedim. Resmen katil bir kadın ve ceset ile aynı asansördeydim. Ya polisler olmasaydı? Ya beni de kesseydi?

"Siz olmasanız benide öldürür müydü?"diye sordum.
"Muhtemelen."

"Sağol ya, çok rahatladım."yüzünü buruşturdum.

"Ne yalan mı söyleyeyim?"

"Yalan söyleme de böyle tak diye söylenir mi?"

"Lafı dolandırmayı sevmiyorum."

"Lofo dolondormoyo sovmoyorom."diye taktit ettim fısıltıyla.

"Bir şey mi dedin?" tek kaşını havaya kaldırdı.

"Yok" dedim, benim bile zor duyduğum bir sesle.

"Peki, burdan neyle gideceksin?"

"Ailem gelecekti. Bir arayayım." telefonu elime aldım. Tam annemi arayacakken annem beni aradı geldi.

-Kızım, dayın hastaneye kaldırılmış. Kendin gelebilir misin? Hastaneye gitmemiz gerekiyor.

-Tamam, anneciğim. Siz dayımın yanına gidin, ben kendim gelirim sen merak etme. Öptüm.

- Dikkat et kızım.

-Tamam, anneciğim. Dayıma geçmiş olsun dileklerimi ilet.

Telefonu kapadığımda yanımda adını bilmediğim polis bana dik dik bakıyordu.

"Duyduğun gibi kendim taksiyle gideceğim."dedim.
"Olmaz sen yine bir olaya karışırsın, hem böyle tek gidemezsin. Polis arabasıyla bırakırım seni. Hadi, daya iyiysen gidelim." hiç itiraz etmeden ayağa kalktım.

Bir polisle gitmek taksi şöföründen daha güvenliydi. Üstleik öğrenciyim taksiler olmuş kaç tl, ohooooo....

Polislerle bir şeyler konulup hemen yanıma geldi. "Daha iyi misin?" dedi.
"İyiyim, gidebiliriz."ayağa kalktım. Valizimi peşimde sürükleyerek onu takip ettim.

Polis arabasına valizimi yerleştirip ön koltuğa oturdum. O da yanımanoturdu ve arabayı çalıştırdı. Evin adresini söyledim ve hareket etmeye başladık.

Bir süre sessiz oturduk ikimiz de. Ben daha dayanamayıp adını sordum.
"Adın ne?" bir anda suratı bana döndü. Sanırım fazla ani sordum. Bir iki saniye sonra tekrar yola baktı. "Noldu neden bu kadar şaşırdın?" diye sordum neşeli bri sesle.

"Çok ani oldu. Uzun süre sessizliğin ardından konuşmayı böyle açman. Her neyse adım Vural. Senin?"
"Alev, zaten biliyorsun."
"Ayıp olmasın diye sormuştum zaten"
"Ayop olmoson doyo sormo-" yine kendi kendine kısık sesle söylenirken bir anda sözümü kesti.
"Beni 'kısık sesle' taklit etmekten ne zaman vazgeçeceksin?"
"Sen onu duydun mu?"
"Sence?"
"Pardon." dedim ama içimden hala ojn taklit ediyordum. Fazla resmi mi konuşuyor desem yoksa fazla mı soğuk anlamış değilim.

Sonunda evime geldiğimizde valizi çıkarmam için bana yardım etti.
"Borcumuz kaç?" bana garip garip baktı.
"Ne borcu?"
"Off, espri yapmaya çalışıyorum. Hani taksicilik yaptın ya bana ondan bahsediyorum, anlasana."gözlerimi devirdim. O da aynısını yaptı.
"Neyse, teşekkürler her şey için."dedim.
Bir elini anlına götürüp asker selamı verdi. "Ne demek, görevimiz!" dedi ve gülümsedi. İlk kez gülümserken görüyordum.

Ya salak mıyım ben? İlk kez gülümserken görüyordum ne? Sanki yıllardır görüşüyoruz. Neyee gülüşü çok güzeldi. Of bu iç sesimde iyice wattpad karalterine döndü. Wattpad okumayı acilen bırakmam gerekiyor....

"Neyse ben gideyim. Karakolda işler beni bekler."
"Sen sivil polis değil misin karakolda ne işin var?"
"Sivil olunca sokakta nı geziyorum akşama kadar sanıyorsun?"dedi alaylı bir sesle.
"Şey, evet."dediğimdr başını geriye atarak kahkaha attı. OMG çok çekici. Bir insan salak olsa da, çirkin -kime göre neye göre tabii- olsa da, odun da olsa asker, polis, jandarma unvanı onu çekici kılmaya yetiyor.

Gece yatmadan önce kafanda kuracağın senaryo kesinleşti Alev, hadi yine iyisin.

Çok kısa bir sohbetten sonra arabasına bindi gitti. Bende evde yatağıma yattım. Kafamda bulduğum senaryo kurmaya başladım. Bir süre sonra uykuya daldım.

Sıçayım, sabah senaryomun neresinde kaldığımı hatırlamayacağım. İşte bu dünyada ki en kötü şeylerden biri...

Resmen imkansız aşkım tarafından terk edildim. Ayıp yaptığı tch tch tch...

****

Bu bölüm yeter bu kadar qzcık senaryo kıtlığı yaşasamda aklıma grldikçe yazıyprum oy vemreyş ve yprum uapmayı unutmayın