2. Bölüm
Süper kahraman çalışmalarımın arasından üç ay geçmişti. Bu üç ayın hakkını vermeliyim diye düşünüyordum. Mobese kameralarını bilgisayar üzerinden açmıştım. Sık kullanılan siteler arasına kaydetmiştim. On tane kamera açmak iş görürdü herhalde diye düşünmüştüm. Tarayıcıları küçülttüm ve on tanesini yan yana dizdim. Bir olay çıkabilir diye kostümüm yanı başımdaydı. Saatlerce beklemem umarım diye düşünüyordum. Bir kadını siyah bir arabaya soktuklarını görmüştüm. Kalbim küt küt atıyordu. Heyecandan kostümümü giyemiyordum. Kıyafetimi giyer giymez pencereden atladım. Fakat penceremiz demir parmaklıklarla kaplıydı ve oraya küt diye yapışmıştım. Bu sefer çatıya çıktım ve binadan binaya atlamaya başladım. Bu seferde katanamı unutmuştum. Geri dönüp aldım ve tekrar olay yerine hızlıca gitmeye başladım. Telefondan mobese kameralarına tekrar göz attım ve aracın trafikte sıkıştığını fark ettim. Ne tür bir özürlü kadın kaçırdıktan sonra trafik lambalarını kafasına takardı ki ? Şans benden yanaydı. Siyah aracı görmüştüm ve kaldırımın üstünden arabaya atladım. Katanamı kının dan çıkardım ve arabaya sapladım. Aracın camından kel bir adam silah doğrulturken tekme attım eline sonrasında ise küçük bir çizik. Ardından araçtaki iki kişi aşağı indi ve biri beni yere fırlattı. Katanamdan destek alarak kalkmıştım. Sırtım çok kötü ağrıyordu. Bir kez çıtlattım ve adama girişmeye başladım. Bir anda bir ninja gibi önüne hızlıca atlayıp kılıcım ile gövdesini yaraladım. Diğer adam baya yakışıklıydı, diğerlerinden farklıydı. Bana iki yumruk attım e elimi bükerek katanamı düşürmemi sağladı.
+Pff
İçten içe sövüyordum fakat ilk günden küfür etmemeliydim.
+ Süper kahraman olmak için fazla veled değilmisin sen ?
Artık kendimi tutamamıştım. Yumruğumu salladım ve elimi kavradı sonrasında kafayı geçirdi. Burnum çok hassastı ve kan akmaya başladı. Yüzüme doğru gülümsedi piç. Sanki dövmüyorda bana yavşıyodu. Yavaşca kendimi yere attım ve elimi uzatıp katanamı aldım ve yukarı doğru savurdum. Kılıcımı savuşturmuştu ve tekmesini kaldırıp yere doğru vururken.
+ Yeter artık !
Dedi bana. Ve hayvan gibi şey yaptı. Bir anda kendimi yuvarladım ve kalktım hızlı bir şekilde atıldım ve bir kez kesebildim. Ama Kel kafalı silahını doğrulttu. Donup kalmıştım.
+ Noldu veled ?
- Anana sor.
+ Sakın onu öldürme Haluk.
+ Tamam efendim.
Noluyo amına sokarım dedim bi an.
+ Patron bu çocuğu sevecektir.
Çok korkmuştum. Artık beni esir alıcaklardı. Korkudan düşüncelerim birbirine girmişti. Derince nefes aldım ve kel kafanın cevizleri tekmeledim elimdeki silahı ve katanayı ikisine doğrulttum.
- Biri polisi arasın !
Diye bağırdım ve polis gelene kadar adamları bayıltmaya çalıştım. Kel bayılmadı ama silah ve katanayı ona doğrulttuğum için nefes bile alamıyordu. Polis geldi ve
+ Sen kimsin ?
- İsimsiz bir kahraman diyelim.
+ Yaşın kaç senin ?
Dedi ve utandım. Cevap vermeden cool bir şekilde ara sokaklardan bir binaya çıktım. İlk işim bitmişti ve ucuz atlatmıştım bugün fazlasıyla şanslı idim. Binalarda atlarken fotoğrafımı çekenleri bile gördüm ilk günden çok hoşuma gitmişti bu ilgi. Saat geç olmuştu ve bir binada durup üzerimi değiştim. Artık binadan inip rahatlıkla yürüyebilir ve soluklanabilirdim. Yarım saat gibi bir süre ile eve gittim ve yatağıma uzandım. Telefonum çaldı ve
+ Kim lan o ?
- Sanane taaammı ?
Abimle ufak bir şakalaşmadan sonra kim aradı diye baktım ve arayan Gülistan idi. Açtım fakat ödemeli atmıştı.
Hemen kendim aradım ve telefonu açtı.+ Haftaya dönüyoooruuuz !
- Özledim aşkım dönün artık iki aydan beri seni görmüyorum.
+ Aşkım abim geliyo sonra konuşalım.
- Tamam balım bay bay.
+ (Fısıldayarak) bay bay.
Kimliğimi gizlemek konusunda Clark Kent kadar kötü sayılırdım bu yüzden beni bulurlar diye sürekli bir endişe içindeydim. Günlük hayatta saçımı yana yatırırdım ve yüzüm belli olurdu. Kostümü giydikten sonra saçlarımı öne doğru eğilsin ve gözlerimi kapasın diye elimle önüme yatırıyordum. Artık telaşım azalmıştı ve uykum gelmişti. Biraz internete girdim ve facebookta takılırken ne göriyim. Ben, yani kostümümle şahsen ben kendime Eagle Boy(Kartal Çocuk) diyordum fakat bana zıpır demişlerdi. Çok zoruma gitmişti ama kendimi tekrar gösterdiğimde bu isim konusuna açıklık getirecektim. Bilgisayarı kapadım ve uyudum.
2. Bölüm Sonu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Süper Kahraman Olma Çabaları ( Askıda )
Adventure14-15 Yaşlarında olan Umut okumayı sevdiği çizgiroman kahramanlarını epey örnek almaktadır ve gününün yarısını okumakla geçirmektedir. Adalet bulunmayan kendi semtinde artık dur deme zamanı geldiğini düşünmüş ve kendisi tarafından korunma zamanının...