Bütün zorluklara göğüs germiş bir kadın
En tepesine tırmanmış yalnızlığın
Uçurumdan düşen kanatsız bir kadın
Ortasında bulmuş kendini en zifiri karanlığın
Bütün yaprakları koparılmış bir papatyanın
Her zaman ki gibi senin olduğun kısımdayım
Ama o duvarlara ağlayan kadın
Bilmez ki benim tek yaşama amacım
Bir umut açmış çatlaklarında beton kaldırımın
Altında bir not ' Ne olur basmayın '
Herkesi kendi gibi iyi sanan o güçlü kadın
Bağırıyor içten içe ' Ne olur artık ağlatmayın '
Ne kadar ağlasada gülümsemeye çalışan kadın
Ne kadar büyük olsa da kalbinde ki yaraların
Şunu hiç unutma
Ben ömrümü sana adadım , ruhu güzel kadın
