Üçüncü kurgumu bu gece (15.08.2023 03.43) bitirdim. Ne zaman yayımlayacağım ise meçhul...
Bugün 17.08.2023 final bölümünü bugün paylaşıyorum. (Hiç yayımlamayacağımı sanmıştım.)
Yıldıza basmayı ve yeni hayallere yelken açmayı unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbinin sesini dahi duyabilecek raddeye gelmişti. Sahi onu bu kadar strese sokan tam olarak neydi?
Yeni bir şehir,
Yeni bir ev,
Yeni bir ortam,
Ailesinden uzak kalmak,
Onları bir yıl görmemek...
Hepsi belki de onu etkiliyordu ama asıl nedeni değildi. Onun kalbini hızlandıran şey heyecanıydı. Bu onun kurtuluşa varmanın bir heyecanı, bir belirtisiydi.
Onlar için başka bir şehre gitmenin tek bir nedeni vardı: Evlilik. Evli bir kadın kocasının peşinden giderdi. Genç bir kız evinden dışarı çıkamazdı. Çıksa çoğu kişinin bu kadar basit bir olaya dahi bakış açılarını tahmin edebiliyordu.
"İnsanlar," diye geçirdi içinden genç kız ve devam etti. "Çok korkunç. Onlar kendileri dışında her olaya kusur olarak bakarken kendi kusurlarını altın tepsilere koyup iyilikmiş gibi size sunarlardı. Aradaki tek fark o kusurları kimin yaptığıydı."
Annesine baktı. Onun için üzülüyor muydu? Evet, ama sadece bu kadar. Annesi onun üzüntüsünü dahi istemezdi.
Trenden gelen sesler arttı. Bağırışlar yükseldi ve genç kız vedanın yaklaştığını anladı. Kendinde olmadan derin bir nefesi dışarı saldı.
Ailesine döndü ve onlara son kez baktı. Buraların en varlıklı ailelerinden biriydiler. Şanslı olduğu tek nokta buydu, onun için.
Babasına yaklaştı ve babasının havaya kaldırdığı sağ elini öptü. Babasının gözlerinin içine bakmaya utandı bir an. Bu yaptığı, başka bir şehre gitmek bir an onun için kötü bir şeymiş gibi hissetti.
Ya kötüyse yaptığı? İyi olsaydı eğer tüm şehirdeki kızlarda okumaz mıydı? Onları geçti çok sevilen oğullar dahi okumazdı. Bir an vazgeçti. Babasına dönüp gitmek istemediğini söyleyecekti ki annesi görüş açısına girdi. Babası ile arasına girip kızının önünde durmuştu.
Kızına baktı bir an ve hızla onu omzundan tutup sarıldı. Başını kızın omzuna koyup hüngür hüngür ağlamaya başladı.
Genç kız bu sefer annesinin ne demek istediğini anlamıştı. "Affet beni... Affet beni... Anne olamadım... Anne değilim... Affet... Bilmiyordum... Affet beni... Git, kurtar kendini..." başını hızla kaldırdı bu kez, kızının omuzlarından geriye doğru itmeye başladı. "Git buradan... Git kurtar kendini... Git... Benim gibi yapma... Affet bizi..." kızı itekleye itekleye vagonun önüne kadar getirmiş kocasının ve kızının seslerine kulaklarını tıkamıştı.
