Gece

-

Otobüste yerimi aldım, yaşadığım şehre geri dönüyorum yalnızca üç ay için ama bu üç ayda öğrenmem gereken çok şey var.Çözmeden dönmeyi düşünmüyorum.Telefonumun sesi düşünceler imi böldü
"Anne?"
"Kızım neredesin merak ettim"
"Geliyorum annem az kaldı balım benım."
"Ah tamam bitanem en sevdiğin yemekleri yapıyorum sana"
"Tamam annem öptüm"
Annem , benim için kendini feda eden kadın.babam ben henüz doğmadan iki ay önce vefat etmiş.nasıl öldüğünü anlatmadı hep vadesi geldi diye geçiştirdi annem.ısrarda etmiştim ama hiçbir şey söylememişti.Eksikliği hep belliydi.Hani babalar ilk aşktır benim ilk aşkım babam olamadı.baba diyemedim ben hiç.İlk aşkım aksev dir benim.aydınlığım aksev im.ilkim ve sonum.öyle olacaltı.söz vermiştik ama tutamadı aksev.ama bırakmayacağım bu işi öğrenicem.Ne olmuştu bilmiyorum telefon numarasını değiştirdi.ulaşamadım hiç bir yerden bir gün ayza ile bana bir haber yolladı Bitti.istemiyorum. iki kelime. Kalbimin tam ortasına bir bıçak gibi defalarca saplamdı.gözlerim ağlamaktan kan çanağına dönmüştü.nefret etmek istedim yapamadım.biz kopamazdık.söz vermişti bana üniversiteye gitmede önce
"Elisim sana söz veriyorum hiç kopmayacağız.unutursam seni nefes alamam.sevgilim elisim"
Sahi nefes alabiliyor musun aksev ?

Düşüncelerimle bogulurken istanbula vardığımızı farkettim.tüylerim ürperdi anılar şeritler halinde gözümün önündem akıp gidiyordu.Hava rüzgarlı, rüzgar tenime tokat misali çarpmasıyla kendıme geldım evımı yurudum.Annemke kucaklasmanın sonunda karşımda ayza yı gördüm.
"Heyyyy asel kuzucumm.hiç gelmeseydin hayırsız."
"Gideyim istersen" diyerek yüzümü ekşittim.
"Saçmalama gerizekalı gel de sarılayım" her zaman ki deli dolu arkadaşım benim.
Hızla odama çıktık konuşacal cok sey vardı.
"Evet.hemen dökül ayza.akseve noldu nasıl nedem bitirdi."
"Sağol ya bende iyiyim " dedı suratını buzusturerek.
"Hadi ama biliyorsun aklımda bunlar var kusura bakma "
"Tamam kuzucul tamam nerdem başlıyıım?"
"En baştan"
"Tamamm.Herşeyi bende bilmiyorum.normal di başlarda herşey.sonra üçüncü sımıfa geçtiğinde aksev okulu bıraktı.me olduysa o zaman oldu.herşeydem soğımus ruh gıbı dolaşıyor etrafta.bir gün geldi ve bana ona bittiğini istemediğimi ilet dedi.şasıırdım nedenıni sordum.onun iiçin en doğrusu birazda benım için dedi ve gitti birdaha hiç konuşamadık.her akşam sokağım başındakı roxe bar a gidiyor.bende bu kadar biliyorum inan "
Şasırdım.içki içmezdi kı o.hatta nefret ederdı.ne degişti.çok neşe doluydu o şimdi niye böyle neler oluyor du.aklımı yitirmel üzereydım.ve yine bitti kelime leri beynimde tekrarlanıyor engel olamıyorum gözyaşlarıma.sarıldım arkadaşıma.ağladım ağladım..

"Hadi asel kalk çok işimiz var" tam tepemde tepinen ayzadam başkası değil.bu kızın hiç mi işi yok.
"Ne var ayza uyumak istiyorum yoldan geldim"
"Saat akşamın yedisi me uyuması işimiz var operasyon başlıyorr"
"Ne operasyonu?" gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.düşündüğüm şeymiydı buna hazır mıydım bilmiyorum.O sırada telefonum çaldı.aksev ile ortak arkadaşımız olan emreydi
"Ooo kimler gelmişte haberimiz yok.bu akşam planın varmı ?"
"Evet emrecim varmış.." derken elimden telefonu kaptı ayza
"Emre bu akşam roxe bardayızzzz "
"Ney roxe bar mı?!!"

Olaylar başlıyor sanki..