Siyah saçlı Omeganın, Thitaya yaklaştığını fark etmesiyle doğruldu. İçinde ki öldürme dürtüsünü bastırmaya çalıştı. Yüzüklerle bezenmiş parmakları ile dudaklarıyla oynuyordu.
En sonunda Omeganın, kendisinin ısırarak parçalamak istediği kırmızı duda...
'Kendimin önüne geçmemeyi umuyorum. Şimdi yürüdüğüm bu yol Bu yolu takip ederken, Cennete yürüyorum'
[Han Jisung--Close]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dayanamadım bölümü attım
Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin sizde bebitolarım.
Sınırlar; 50 oy 60 yorum
-YAZARDAN
İçindeki kurdunun kendine olan öfkesiyle savaşan Gamma çoktan pişman olmuştu. O kadar pişmandı ki kalbini söküp paramparça etmek istiyordu. Ki sökmesine gerek de yoktu. Thita'ya her nefret dolu sözcüğünde bunu yapmıştı zaten.
Buğulu lilalara bakıp "Aşığım sana ama korkak aptalın teki olduğum için gelemiyorum sana!" diye bağırmak, sımsıkı sarılıp ağlamak istiyordu.
Odasında kapısının önüne çökmüş, başını elleri arasına almış şoktan çıkıp ağlayarak atıyordu sinirini.
"Ben aptalım! Aptalım ben! Nasıl dedim ben!" canının acısını umursamadan çekiştirip durduğu saçları, ağlamaktan kıpkırmızı olduğu yüzüyle bitkin düştü.
Sarsak adımlarla daha birkaç gün önce şarap kokusunun sindiği yatağına ilerledi. Thita'nın turuncu saçlarının serildiği yastığa sarıldı akıttığı göz yaşlarıyla yattı.
"Ne yapacağım ben?" kendine sorduğu sorular asla dinmiyordu. Korkuyordu her şeyden. Yaptığı hatadan da korkuyordu, hayatından çıkmasını kaç defa söylemesine rağmen ama asla çıkmasını istemediği Thita'nın yok olmasından da korkuyordu.
İçindeki kurdu değil, kendi benliği de Minho'ya bağlıydı artık. Sinsi gülüşleri, derin bakışları, naif dokunuşları, saf sevgisi... Thita'ya, Minho'ya ait her şeye aşıktı o. Ama çok geç farkına varmıştı.
Yaparım dedi. Kurdum ister sadece, yakında unutur dedi. Ruh eşi sadece kurtlarımız, benliğimiz değil ki dedi.
Ama günden güne kendisinin de Minho'ya kapıldığını fark etmemişti. Her gece uyumadan önce Minho'yu düşünerek uykuya daldığını fark etmemişti.
Minho'nun attığı her gülüşün sebebinin kendisi olmasını istediğini fark etmemişti. Kırmızılıklarında gezdirdiği dili bile kıskanmıştı. Gözlerini sadece kendi üstünde tutsun istemişti.
Derin Lilaları başkasına değsin istememişti, kıskanmıştı. Kafasındaki kaskı dahi kıskanmıştı, turuncu pamuk saçlara kendisinden daha yakın olduğu için.
Mühür yerinde oyalanan parmakların altında kendi çiçekleri olsun istemişti, çiçekleri açtığındaysa geri itmişti her isteğini.
Kendisini sahiplensin, sarmalasın istemişti. Ama belindeki kolların varlığını kendi kesmişti.
