Twisted Fate

Κεφάλαιο 22

ΜΑΡΙΝΑ

Ένιωσα τις ακτίνες του ήλιου να με χτυπάνε με αποτέλεσμα να με ξυπνήσουν.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην κουζίνα.
Δεν ήταν κανένας εκεί,άνοιξα το κινητό μου και είδα μήνυμα από την Εύη.

Πήγα στο γαϊδούρι με τον Μαξ,δεν ξέρω τι ώρα θα γυρίζω!!

Γέλασα με τον τρόπο που αποκάλεσε τον αδερφό της.
Ένα άγνωστο νούμερο εμφανίστηκε στο κινητό μου.

"Παρακαλώ;"ρώτησα όταν το σήκωσα
"Μαρίνα μου, κοριτσάκι μου"
Ακούστηκε η φωνή του πατέρα μου και εγώ κράτησα την ανάσα μου.

Τον άκουγα μετά από σχεδόν ένα χρόνο.
"Τι θες μπαμπά;"ρώτησα όσο πιο ψυχρά μπορούσα
"Θέλω να βρεθούμε, σε παρακαλώ χρειάζομαι την βοήθεια σου"

"Δεν υπάρχει περίπτωση αυτή την φορά κατέστρεψες ότι υπήρχε,δεν θέλω να σου μιλήσω και ότι προβλήματα έχεις να τα λύσεις μόνο σου,όσο για το σπίτι που έχασες εγώ θα τα καταφέρω και θα βρω τα λεφτά,αλλά δεν το κάνω για εσένα"του είπα και τον άκουσα να βαριανασενει

"Το ξέρω κοριτσάκι μου αλλά θέλω να σε δω έστω για μια τελευταία φορά"είπα και δεν άντεξα,του είπα την διεύθυνση και τον περίμεναν να έρθει.

Μπορεί να έχει κάνει ότι έχει κάνει,όμως εξακολουθεί να είναι ο πατέρας μου,με μεγάλωσε με αγάπη,όμως δεν ήταν αρκετή για να τον αποτρέψει από το φύγει από τα χαρτιά.

Ο εθισμός του ήταν είναι και θα είναι πάντα πιο πάνω από την οικογένειά του, παρόλο που εγώ και η μαμά προσπαθήσαμε να τον βοηθήσουμε δεν έγινε κάτι, έμπλεξε χειρότερα.

Θέλω απλώς να πιστεύω-αν και δεν έχω πολλές ελπίδες-να μην ζητήσει λεφτά και απλώς να νοιάστηκε για την κόρη του.

Άκουσα τον ήχο στην πόρτα και πήγα να την ανοίξω.
Μπροστά μου ήταν ο πατέρας μου,πιο αδύνατος από ποτέ, κομμένος και ελαφρά χτυπημένος στο πρόσωπο.

Προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να φύγουν από τα μάτια μου.
"Γιατί ρε μπαμπά; Γιατί;"ρώτησα απελπισμένη πλέον

"Δεν φταίω εγώ κοριτσάκι μου, δεν φταίω! Σε παρακαλώ έχεις να μου δανείσεις λεφτά,δεν έχω που να κοιμηθώ"είπε και έκατσε δίπλα μου στον καναπέ.