Twisted Fate

Κεφάλαιο 23

ΜΑΡΙΝΑ

"Πο πονάει το κεφάλι μου"είπα και έκατσα στην καρέκλα δίπλα στην Εύη
"Έλα πάρε"μου έδωσε καφέ και παυσίπονα

"Σου έχω πει πόσο σε αγαπώ;"ρώτησα και με φίλησε στο μάγουλο
"Δεν χρειάζεται μου το δείχνεις"με έβαλε στην αγκαλιά της και εγώ άρχισα να κλαίω

"Κλάψε αγάπη μου,κλάψε καλό θα σου κάνει"είπε και άρχισε να με χαϊδεύει
"Νιώθω τόσο χαμένη Εύη,δεν ξέρω τι να κάνω"

Όσο και να με πονούσε το κεφάλι μου ,εγώ συνέχιζα να κλαίω
"Ο Μαξ;"ρώτησα όταν πλέον ηρέμησα

"Είναι στο σπίτι του Άλεξ,ούτε και αυτός είναι καλύτερα"είπε και την κοίταξα με ένα θλιμμένο ύφος
"Εγώ φταίω δηλαδή;"

Ένιωθα μερικές τύψεις,αυτός ήρθε μέχρι εδώ για να μιλήσουμε και μου είπε πως με αγαπά και εγώ αντί να του πω πως νιώθω το ίδιο του είπα πως και άλλοι με θέλουν,πράγμα που δεν ισχύει.

Εγώ μόνο για τον Άλεξ μου έχω μάτια όλοι οι άλλοι δεν πιάνουν μία μπροστά του.
Έχει αυτά τα υπέροχα μεγάλα και εκφραστικά μάτια,τα υπέροχα σαρκώδη χείλη του,τα όμορφα κατάλαβα μαλλιά του.

"Γη καλεί Μαρίνα"φώναξε η Εύη και με σκουντηξε απαλά
"Τι έγινε;"ρώτησα προσπαθώντας να συνερθω από τις σκέψεις μου
"Είπα δεν φταις εσύ,έκανε την βλακεία του ,δεν λέω πιέζεται,όμως έχει ανθρώπους δίπλα του"είπα και της χαμογέλασα

"Έκανα πολλές βλακείες χθες;"
"Αν εξαιρέσεις που σκότωσες κάποια τραγούδια και γνωρίστηκες με τον γνωστό -αγνωστο Άλεξ δεν έκανες κάτι τραγικό"είπε και την κοίταξα με απορία

Αφού μου εξήγησε τι ακριβώς έγινε την κοίταξα με γουρλωμενα μάτια
"Ω θεέ μου"
"Αρκετά με αυτά έχουμε και μια σχολή να τελειώσουμε για αυτό σήκω τον όμορφο σου ποπό και τραβά να ντυθείς"

Μετά από μισή ώρα ήμασταν στην σχολή.
Πήγαμε στην παρέα του Άλεξ και του Μαξ,ο πρώτος φορούσε γυαλιά στα ματιά του–παρόλο που ο καιρός ήταν συννεφιασμένος–και κρατούσε το κεφάλι του.

"Γεια σας παιδιά"φώναξε η Εύη και ο Άλεξ μουγκρισε
"Νόμιζα πως οι αγελάδες μουγκρίζουν όχι τα γαϊδούρια"πεταξε την σποντα της η Εύη.

Ο Άλεξ έβγαλε τα γυαλιά του και την κοίταξε θυμωμένα
Τα μάτια του είχαν μαύρους κύκλους και φαινόταν πως δεν ήταν πολύ καλά