Hayat varmıdır varmıydı hayat denilen şey çünkü hayat ben 2 yaşındayken bitti ve şuan 18 yaşındayım hayat benim için ikinci Kez bitmişti.
Vücudumda bir ateş hissettim.
Ölüyörmüydüm bilmem ama silah sesleri geliyordu.
Donuk gözler ile yeri izlerken karşıma simsiyah spor ayakkabılı biri geçti onu süzerek gözlerimi kaldırdım Emin Yaman babam denilen adamın baş adamı.
"Kızım baban seni bana emanet etti biliyormusun senin burda ne işin var?"saçımı sevdi.
Nefret ile nefesimi verdim.
"Pislik! ŞEREFSIZ HERIF!"Diye bağırdım ama sesim fazla çıkmadı.
Karnıma sert bir tekme attı.
Bu yaptığı canımı daha fazla yakmıştı acıyla inledim.
Yan tarafıma baktım Ekin ve yanında onu tutan bir kaç Adam.
Keyif alıyor gibiydi bilmiyorum gözlerine baktım.
Gözlerinde nefret vardı bana karşımıydı bu nefreti?
Emin yanına doğru ilerledi ve Ekin'in yüzüne sertçe bir yumruk indirdi.
Ona baktım ama artık ağlıyordum galiba korkudan değil acıdan.
Etraf bulanıktı ve en son duyduğum ses Ekin'in sesiydi "Yaşa ışıl kendin için yaşa."Demişti bana sonrasında ise hatırlamıyorum tek bildiğim şey uyuduğumdu.
Sordum içimden.
-uyursak ölürmüyüz iç ses?
-ölürüz galiba.
-Peki ölmek istermiyiz?
-Sen mi?çok istersin Işıl artık biraz uyuyalım acı hissetmeyiz.
Bir ses duydum.
"Bana bak beni görüyormusun Işıl beni duyuyormusun?"bisey diyemedim ama bu ses Ekin'in sesiydi neden korkuyordu o korkmaz ki ölmemi istiyordu ne oldu ne değişti birden?
"Hadi ya bak cidden uyan bütün derslerini sana teker teker vericem ekibime gel her işimi seninle yaparım sana silah kullanmayı her şeyi öğretirim yemin ederim."
Neden sesi titresin ya?bence bana öyle geliyordu.
"Çok acıyor canım." Çıktı dudaklarımdan neden böyle bir şey söyledim ki onane o beni sevmez ki değil mi?
"Acımasın canın."Dedi gözümden bir damla yaş düştü.
"Teşekkür ederim." Dedim çok teşekkür ederim beni önemsediğin için yok ya neden önemsesin ben bir kitap karakteri bile olmam bir değerim bile yok benim ya ne yapsın beni.
"Neden?"Dedi diyemedim
Canımı önemsediğin için
Beni biraz da olsa belki bilmem ama sevdiğin için.
