jisung: BILIYORUM bu dunya sacması bi sey ama tepki vermeden once dusun lutfen bu kadar kotu halde olmasam yazmazdım zaten
minho lutfen yardım edebilir misin
minho: ederim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(♡)
"minho beklesene!"
saat gece yarısına yaklaşırken evlerinin önüne kadar yaşadığı hayal kırıklığı ile hızlı bir şekilde gelen minho'yu takip ediyordu jisung. arkasından da yeteri kadar bağırmıştı aslında ama ona yeterli gelmiyordu. minho çok üzülmüş olmalıydı.
"bekle konuşalım, yanlış anlıyorsun."
jisung yorulduğu için ses tonunu düşürürken minho da adımlarının hızını azalttı ve yavaşça arkasına döndü. yanaklarına süzülmüş olan gözyaşlarını şu an için umursayacak hali yoktu pek.
"neyi yanlış anlıyorum?" dedi sakin ses tonuyla. titriyordu biraz da ama sıkıntı yoktu onun için, bıkmıştı çünkü.
jisung dışarıya derin bir nefes verip evlerinin önünde öylece dikilen minho'ya doğru yaklaştı, bu sırada da cümlelerini toparlamaya çalışıyordu aklında.
"ben," dedi sonunda minho'nun karşısına geçerken. "yeonjun ile buluşacağımı söylersem daha garip olur diye kötüyüm dedim."
minho dudaklarını birbirine bastırıp derin nefesler almak dışında bir tepki vermeyince jisung devam etti.
"aramızda sinirimi bozan birkaç durum vardı, onları anlattım. birnevi son konuşma gibi bir şeyd-"
"sorun yok."
"ne?"
yine aynı şey yaşanıyordu. jisung haklı veya haksız olarak bulunduğu davranışlarının karşılığında sadece sorun olmadığını işitiyordu minho'dan.
"ben her cumartesi gidiyorum o sahile. yeonjun'u görünce bir olay çıkmasın diye geri dönmek istedim. senlik bir sıkıntı yok yani."
vücudunun titremesini hâlâ durduramamış olan minho kendince son cümlesini söylediğini düşünüp tekrar arkasını dönerken bileğini sıkıca tutan jisung yüzünden durdurdu kendini. yüzündeki çaresiz ifadeyi bozmak için yine derin bir nefes alıp omzunun üzerinden baktı jisung'a.
"sürekli sorun olmadığını söyleyemezsin minho."
bu minho için biraz komik bir cümleydi. gerçekten, sorun yoktu. yeteri kadar önemsenmediğini bildiği halde sürekli bir şeyler hakkında hayaller kuran ve heveslenen kendisiydi sonuçta, bu onun hatası olmalıydı.
"sorun var. değersiz hissediyorsun ve ben kendimi açıklamaya çalışıyorum. bırak da devam edeyim, olmaz mı?"
bileğindeki tutuş gevşediğinde minho da kendisini sıkmayı bıraktı ama bu, jisung'u dinleyeceğinin bir işareti gibi gözükmüyordu. elini cebine atıp paketinden bir dal sigara çıkarttı ve jisung'un evinin önündeki merdivenlere oturdu sessizce.
