Anormallerin arasındaki tek normal kızın hikayesi...
10. Sınıfa yeni geçen Ekin her zamankinden farksız tek başına sakin bir yıl geçireceğini düşünürken yanına oturan bir kızla 5 yıldır içinde bulunduğu hayatın tamamen değişeceğini bilmiyordu.
Sabah annemin beni uyandırmasıyla uyanmıştım daha doğrusu sürüklemesiyle. Üzerime beyaz bol üzeri desenli bir t-shirt altıma ince siyah bir alt giydim. Daha derse yarım saat vardı yol 15 dakika olduğuna göre evde vaktim vardı. Kedilerimin mamalarını koydum. Hepsi koşarken Düşes yatmaya devam ediyordu. Onun yanına gittim.
"Kızım neyin var senin?" Başını severken mutfaktaki anneme seslendim "anne Düşes hasta galiba halsiz görünüyor kontrol et sen günün devamında veterinlere götüreyim" Annem onaylayınca ayakkabılarımı giyip evden çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Otobüse bindiğimde o kadar şanslıyım ki (!) Boş yer yoktu. Ayakta 15 dakika yolculuk yaptıktan sonra okula yürüme mesafesi olan durakta indim.
Okula vardığımda sınıfa girince Beril'i Açelya ile konuşurken gördüm. Evet demek onlarla takılabileceğim süre bu kadardı. Oturduğumda Açelya'nın beni parmakla gösterdiğini gördüm. O da beni gördü ama umursadığını sanmıyorum. Ders başladığında Beril yanıma oturdu. Aslında bu şaşırtıcıydı.
Ders bitimi çok aç olduğum için kahvaltı etmeye indim. Sessizce kahvaltımı edip sınıfa çıktım. Her zamankinden farksız bomboş bir günün ardından telefonumu açınca annemden gelen mesajı gördüm
Annem: Kızım Düşes yemeğini yemedi bayağı halsiz veterinlere götürsen iyi olur benim işim var geç gelirim.
Hemen mesaj yazmaya başladım
Tamam anne ben çıkıyorum şimdi okuldan götürürüm.
Çantamı toplamaya başladığımda yanıma Beril geldi "Ekin biz 2 saat okulda takılacağız yine gelmek ister misin?" Başımı olumsuz anlamda sallafım "Düşesi veterinlere götürmem lazım" Baran öbür taraftan güldü "Düşes?" "Kedim" diyerek kısaca açıkladım "senin kedin mi var?" Cevap verirken çantamı toplamaya devam ediyordum "evet 3 tane"
"Sana eşlik etmemizi ister misin?" Düşündüm aslında düşünülecek birsey yoktu ev boştu ve 5 yıldır ailem dışında nerdeyse hiçbir yaşıtımla konuşmuyordum. "Nasıl isterseniz"
Çıkışta beraber benim evime gittiğimizde kapıyı açtım Müdür hemen kapının önünde bitip hepimizin üstüne atlayarak karşıladı "köpeğin de mi var?" Başımı salladım. "Sakın ondan da 3 tane var deme" gülerek cevap verdim "hayır Baran sadece bir tane köpeğim var" salona geçip oturduk Düşes koltukta halsizce uyuyordu. "Ee tanışalım bakalım ufaklıklarla" hepsini teker teker anlatmaya başladım.
Düşes'i göstererek "Minik hastamız bu Düşes evdeki tek dişi kedi bu yüzden ismi bu" Beril Düşes'in başını sevdi "ragdoll olması lazım değil mi? Cins kedi" Başımı salladım "evet Annem barınakta gönüllü olarak çalışıyor biz bulduğumuzda 1 yaşında ve perişan bir haldeydi tüylerinin tamamı kesilmiş ve çok ürkekti. Barınağa uygun değildi evimize aldık daha cinsi bile belli değildi. Şu an çok iyi durumda"
