shifthing'i başarsaydım?

AJANSIN OLMAYAN ÜYESİ

Oylamayı unitmayinnn!!

Yeni hir karar aldım, tutana kadar bölüm atacağım. (İnadımı sorgulamayın.)
Güzel olmasa bile lütfen 3-5 kişi bile olsa oylayın hikayemi 😭😭

Yonano çok güzel değil mi? Hikaye de en iyi arkadaşım gibi birşey yapmaya çalışıcağım ihihihi

Belki onlar beni içeri alabilir umuduyla yanlarına koştum.

-Kunikida, Dazai, Atsushi! Lütfen yardım edin!

Bana ilk bakan Atsushi olmuştu.

-Ah, siz-

-Evet! Benim, çatıdan düşen kız.

Kunukida devam etti.

-Mizuno-sun'dı değil mi?

Koştuğum için derin nefesler alıp veriyordum. Evet demek için doğruldum. Atsushi neden geldiğimi sormak istedi.

-Sorun nedir Mizuno-sun?

- Ben-

O an geldiğimden beri hiç görmediğim o kişinin sesini duydum. Ranpo.

-Eee... bu kim?

Yavaşça arkamı döndüm. Artık rüya olmadığına emindim. Ama onlara herşeyi açıklamayacaktım.

-Aya Mizuno, babamın cinayeti üzerine geldim...

R-Sabahtan beri bizimkilerin konuştuğu çatıdan düşen kız sensin demek?

-Ne, aa şey-

-Tanıştığıma memnun oldum Mizuno-sun. Ben Ranpo-

-Edogawa. Biliyoru-

Dediğim şeyi fark etmem ile ağzımı kapamam bir oldu. Bana biraz şaşırmış bir şekilde baktılar ve ardından.

-Beni tanıyor musunuz? İsmimi nereden bildiniz?

Ne diyeceğim şimdi??

-İçime doğdu!

Aferim gerizekalı, aynen içine de tanımaman gereken kişinin ismi doğdu!

-İşte bu gittikçe tuhaf bir hal almaya başlıyor.

Bunu diyen Dazai'a baktım. Gerçekten ne kadar aptalım ben ya?? Ranpo sordu:

-Babanla aran pek iyi değildi heralde Mizuno-sun?

- he-

Anlamaz bir bakış attım.
Cümlesini devam ettiren Dazai oldu, yüzünde bir gülümsemeyle:

-Hatta babanı tanımıyorsun bile değil mi?

Benimle birlikte herkes biraz şaşırmıştı. Bunu anlayacağı aklımın ucundan bile geçmemişti. Dazai tekrar yüzündeki sırıtışla sordu.

-Söyler misin babanın ismi neydi?

Duraksadım... elbette soy ismi mantıken Mizuno olacaktı ama... ismi hakkında hiç bir bok bilmiyordum.

-B-Ben... Mizuno...-

Ranpo sözüme devam etmediğimi görünce devam etti.

-Ve babamın öldüğüne üzülmek yerine bu davayı çözerim diyordun biraz önce.

Onuda mı duymuş?
Alnımda kocaman sıçtım yazıyordu. Zeki olduklarını biliyordum ama bu kadarını beklemiyordum.

-İsmini hatırlamıyorum, ama o benim babam. Yemin ederim!...

Dedim korkmuş bir şekilde. Dazai ve Ranpo hariç kimse ilgileniyor gibi durmuyordu. Yavaş yavaş içeri girmeye başladılar ve Dazai bana gülerek:

-Çok tuhaf bir kızsın Aya-sun. Neyse, çözmemiz gereken bir dava var ne de olsa.