Ποίηση

36

Ολοι λενε πως τα συναισθηματα ειναι λογικο να υπαρχουν
Οι περισσοτεροι τουλαχιστον
Μα εγω καθισα και τα κλειδωσα ψηλα,σε ενα σκουριασμενο βρωμικο ντουλαπι
Ηταν πολυ πιο ομορφα ετσι ολα,μια ευθεια γραμμη χωρις διακυμανσεις

Ομως δε τα υπολογισα σωστα απ' ο,τι φαινεται και να 'μαι εδω παλι
Να γραφω και να αισθανομαι ξαφνικα παραπανω απο οσα μπορω να διαχειριστω
Ισως αυτο να ειναι το τιμημα του να ζεις τελικα στον αυτοματο
Οτι μια μερα θα ανοιξει το ντουλαπι στο οποιο τα κλειδωσες απο μονο του και θα σου πεσουν στο κεφαλι ολα

Και να 'μαι εδω,λοιπον παλι
Να γραφω και να αισθανομαι
Η ξυλινη σκαλα που εφτανε στο συγκεκριμενο ντουλαπι εσπασε και δεν μπορω να ξαναφτασω εκει που ημουν
Πρεπει να τα υπομεινω και να μαθω να τα διαχειριζομαι πιο σωστα τωρα