Boran ağa (berdel)

3.Bölüm

___________________________________
Yeni gün, yeni umutlardı..

•

BERFİN'den..

Umutlarım ölmüştü artık, düşünemiyordum.
Berdel olacaktı, bunu bende ailemde çok iyi biliyorduk.

Babam, seni asla onlara vermem desede, töreye karşı gelemezdi, kimse gelemezdi.. kaç can alındı diye düşünürken kendi canımında gideceğimden habersizdim.

Hastahaneden çıkalı 2 gün oluyordu, astım krizi geçirmiştim, beni hastahaneye getiren ise Boran ağaydı.

Bu 2 gün boyunca, odamdan çıkmıyordum, aşiretler toplanacaktı bugün, hayatımın kararı verilecekti.

Yatağıma oturmuş, karşımdaki duvara bakıyordum.

Bir ölüden farksızdım...

Hayallerimi yaşayamadan, berdele kurban gidecektim.

Abimi görmüyordum, bu süreçte yüzünü dahi görmek isteyen son kişiydim.

Silmiştim artık onu, biliyordu ki böyle olacağını, kardeşinide kurban edeceğini.

Boş boş duvara gözlerim sabitlenmiş, düşünüp duruyordum.

Kapım çaldı, konuşacak halim yoktu.

"Berfin, benim rojin, aç lütfen bak çok merak ediyoruz seni. İki gündür ağzına yemek almadın. Bugün aşiretler toplanıcak hadi aç kapıyı konuşalım seninle." Dedi rojin

Tek değildi demekki, havva'da yanındaydı.

Dedim ya tek kelime edecek halim yoktu diye, konuşamazdım o yüzden kapıya doğru adımladım.

Kilidi açıp, bıraktım.

Yatağıma geri oturdum,
O sırada kapı açıldı.

Yatağım çöktü, ordan olan tarafa kafamı çevirdim.

"Hiç ama hiç görmediğim bir adamla, hiç istemediğim bir adamla, merhametsiz olarak bilinen bir adamla neden berdele kurban gittim ben?" Dedim gözümden ise damla damla yaşlar akıyordu.

Havva geldi arkamdan sarıldı, yaşlarım dinmiyordu, konuşuyorlardı dindirmek için ama bir çaresi benim gözümde yoktu.

Merhametsizdi Boran ağa, bunu tüm midyat bilirdi, sertti oldukça hemde, görmemiştim bir defa bile.
Görmek isteyende yoktu zaten uzak olsundu yeterdi.

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu, yine ve yine.

Anlımın üstünde dudaklar hissettim, bunlar havvayla rojindi, adım sesleri uzaklaştı ve gitti.

Bense uykuya daldım, hiç uyanmak istemediğim uykuya dalmak istedim.

Hayat ne zordu dimi ama, istemediğin şeylere zorlanmak...

Yazar'dan...

Havva'yla Rojin berfinin yanına gitmişlerdi, fakat yine berfin ağlayarak yine yatmıştı.