Ophelia MİKAELSON

1.Bölüm "Mikaelson Ailesi"

Not: Bölümler'in hiç bir cümlesini atlama'dan okuyun çünkü hikaye'den birşey anlayamazsınız.

İYİ OKUMALAR💙

Üstüme güzel tarz kızıl renkli bir elbise giyip odamdan çıktım. Merdivenlere geldiğimde yavaşça aile tablolarımıza göz gezdirdim. Tek kelimeyle muhteşemdik olması gerektiği gibi...

Yavaşça merdivenlerden aşağı indim.

Yemek yediğimiz ihtişamlı odaya girdim. Ailemi nazikçe selamlayıp yemek masasının tam ortasına oturdum. İlk önce sağ baş köşede oturan annemi süzüp onun hakkındaki düşüncelerimi dile getirdim. "Herzamanki gibi etrafa ışık saçıyorsun annemmm". Annem bu iltifata karşılık bana güzel bir gülümseme sunup eliyle kızıl saçlarındaki bukleleri eline dolamaya başladı. Sonrada sol baş köşedeki babama dönüp "sizde bugün ayrı bir karizmasınız beyefendi". Babam bana gülüp "bugünde pek Bi neşelisiniz küçük hanım iltifatlar havada uçuşuyor yoksa birşeymi isteyeceksin?". Deyip son noktayı koydu. Zaten biraz daha bu klişe övgülere devam edersem kendimi kesecektim. Cilveli bi sesle "Hayır be baba siz çok güzelsiniz o yüzdennnn". Babam ona küfür etmişim gibi baktı.
"Ayıp oluyor ama güzelsin demek falan" babamın bu cümlesiyle odayı inletecek derecede annemle büyük Bi kahkaha attık.

Dış ses:

Adam pencereden içeriye bakarken aynı zamanda çok sinirli Bi şekilde nefes alıp veriyordu. İçeridekilerin kahkahalarına daha fazla dayanamayarak pencereden uzaklaşacağı sırada ophelia'nın gözleri adamın olduğu pencereye doğru döndü.

Ophelia:

Bi anda gelen içgüdüyle arkamdaki pencereye döndüm dikkatle bakmaya çalıştım ama hiçbirşey göremedim. Annemin bana seslenmesiyle son kez pencereye bakıp anneme döndüm. "Ne oldu ne gördün?". Annemin endişeli sesini duyunca onu korkutmamak için "birşey yok anne hani olur ya içgüdüsel olarak Bişey gördüm sandım ama yokmuş heralde korumalar yada köpeklerdir zaten bu saat köpek gezdirme saatleri ondan olabilir". Annem rahatlamış bir yüz ifadesiyle bana bakınca "zaten bizim evimize kim girmeye cürret edebilirki onca korumalar varken veee en önemlisi babam gibi bi kral varken" deyip babama göz kırptım. Aklıma gelen şeyle hemen babama dönüp "baba bugün atımla gezebilirmiyim?". Babam hafifçe gülümseyip "bensiz gezimi olurmuş hiç, beni beklersen güzelce gezebiliriz". O kadar mutlu oldum ki koşup babama sarıldım. Bu kadar mutlu olmamın sebebi ise Babam o kadar yoğun bi insandı ki hiç birlikte eğlenceli birşeyler yapamıyorduk ve şuan benimle at sürmesi mucize gibi birşeydi sanırım yavaşça eski hayatımıza dönüyorduk sesiz, sakin ve olaysız olan hayatımız...

⚜️🔱👑

3 saat sonra...