horror stories...

Die specifieke pop

Dit is een verhaal om bijvoorbeeld op kamp te vertellen of als je gaat logeren. 

Er was eens een zesjarig meisje met een hele grote poppenverzameling. Ze bezat bijna elke pop die je je maar kon bedenken. Maar haar verzameling was nog niet compleet. Dus ging ze naar de poppenwinkel een paar straten verderop. 

Daarbinnen, in die poppenwinkel, waren alleen maar poppen. Maar wat zou je anders verwachten bij een poppenwinkel? Ze liep de hele winkel rond. Maar opeens zat ze daar, de perfecte pop, een pop die het meisje nog nooit gezien had. Ze klom op het krukje en pakte de pop van de plank af. Ze liep er blij mee naar de kassa, het geld al in haar handje vasthoudend. Maar toen ze bij de kassa kwam zei de kassajuffrouw: "nee meisje, deze pop mag jij niet hebben. Die is vervloekt." Het meisje smeekte en smeekte, maar ze mocht hem niet kopen. 

De dagen daarna kwam ze weer naar de poppenwinkel. En ze vroeg weer om die specifieke pop. Maar ze mocht haar nog steeds niet meenemen. Na dagen, weken, maanden smeken bij de kassajuffrouw, zei die dat ze haar mocht hebben als ze toestemming had van haar moeder, in de hoop dat ze zou ophouden met smeken om die pop. En ja hoor, de dag daarna kwam het meisje aanlopen met haar moeder meesleurend. Ze pakte de pop en liep naar de kassa. De kassajuffrouw vertelde wel tegen de moeder dat de pop vervloekt was, en dus mocht het meisje de pop nog steeds niet hebben. 

Het meisje schreeuwde, stampte en krijste. Maar de pop kreeg ze niet. Ze ging nog steeds, iedere dag, naar de poppenwinkel om naar de pop te kijken, of die nog niet verkocht was. De kassajuffrouw was het op ten duur zat. Ze liet het kleine meisje binnen en zei: "Best, je mag die pop hebben. Maar o wee als er iets gebeurt, kom dan niet bij mij aanzetten!" 

Het meisje was door het dolle heen. Ze liep vrolijk naar huis, want ze had eindelijk de pop kunnen kopen. Ze stapte de lift in, de deuren gingen dicht maar ze ging niet omhoog. Ze werd doods, maar dan ook echt doodsbang. Ze bonkte op de deuren en schreeuwde zo hard als ze kon, maar niks hielp. Op eens bewoog het hoofdje van de pop haar kant op, haar lege zwarte ogen gingen open en ze zei:... 

"Dom kind. Druk dan toch op het knopje!!"

Oke, toen ik dit voor het eerst las, lachte ik me kapot. Ik heb dit verhaal ook aan mijn vriendinnen vertelt en die keken eerst helemaal van, Wat gaat er gebeuren!?!, Maar daarna moesten ze ook heel hard lachen. Je moet wel een stilte laten vallen tussen: En ze zei:... *stilte*...*stilte* "Dom kind. Druk dan toch op het knopje!!" Dat maakt het dan nog leuker dan dat het al is. 

XxX