11. Bölüm

90 7 3
                                    

~9 Yıl Önce~

Otobüsten inmis eve yürüyordum.

Hava güneşli ve sıcaktı. Evin önüne geldiğimde arkadaşım Eylülü gördüm. Evimin önünde ki bankta oturuyordu.

Yanına gittim. Beni görünce sinirle ayağa kalkıp bana hakaret etmeye başladı.

Tartistigimiz konu çok saçmaydi.

Arkadaşı Başak benim hakkımda kötü şeyler söylemişti. Ve buna o inanmıştı.

O zamana kadar ağzımı acmamistim ama artık yeter di.

"Benle bundan sonra konuşma Eylül! Sen bana değil o şeytan kıza inandın."

diyip eve giderken beni sert bir şekilde geriye itti.

Az kalsın düşüyordum.

"Sen ona şeytan diyemezsin tamammi! Sen beni kullanmissin ya!"

diyerek beni itmeye başladı.

Bilmiyordu ki o Başak tarafından kullanılıyordu.

Beni daha çok itince bende onu uzaklaşması için omzundan yavaş bir şekilde ittim.

O ise sanki çok sert itmisim gibi kendini geriye bıraktı.

Eylül kafasını yere çarpmıştı.

Elimle ağzımi kapattım.

Çığlık atmamak icin kendimi çok zor tutuyordum.

Katil ben değildim ama en son benimle görüşmüştü ve o günden sonra Eylüle ulaşan kapılar kapanmisti.

Ve bu kapıları galiba ben sonsuza dek kapatmıştım.

Anahtarıda denize atmıştım...

~Günümüz~

Anlamıştım. Herkesin geçmişini suratlarına vuruyordu. İyi de Kardeleni nereden tanıyordu?

"İyimisin?" Alp'in sorusuyla kendime
geldim.

Geri yerime oturdum.

Başımı salladım.

Herkez tekrardan masaya oturdu.
Önümdeki masaya boş boş bakıyordum.

"Ne yapacağız" diye sordu Baran.

"Bilgisayarımı alıp geliyorum" Bartu bilgisayarini almak için ayağa kalktı.

Bilgisayarını alıp masaya koydu.

Bartu bilgisayarinda bir şeyler yapıp ekranı bize doğru çevirdi.

Kamera kayıtları vardı.

"Saat kaçtı Ereni gördüğünüzde?"

Bartu'nun sorusuyla Kardelen ona baktı.

"6:30 civarı"

Bartu kamera kaydını ilerletti.

Herkez kameraya odaklanmisti.

Kamera da bahçenin tamamı gözüküyordu. Bir kaç dakika sonra bir adam bahçeye girdi.
Adamın maskesi vardı. Suratı görünmüyordu. Önce kürekle toprağı kazdı sonrada içeriye girdi.

Herkes kameraya bakıyordu. Kimse gözünü ayirmiyordu.

Kamerada bu sefer iki adam ve Eren belirdi. İki adam Ereni taşıyorlardı.

Biraz daha ilerlediklerinde Ereni kazdiklari yere koydular.

Tabi biz o sırada saklanmistik. Neler olduğunu görmemiştik.
Sonra kamera aniden karardı.

Ekranda kendimi gördüm.
Korkulu suratımi.

Ayın Kırık Kalbi 🔪🖤Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin