Bazı bekleyişler vardır ya hani; başka vakit su gibi akıp giden zaman o an yavaşlar, sana özleminin kırbaçlarıyla darbeler indirir ya, işte o bekleyişler unutulmuyor...
DURAK
Kaybolmuşum şimdinin dar sokaklarında,
Kendimi arıyorum, yavrusu kaybolan anne misali.
Geçmişe giden bir otobüs bekliyorum durakta,
Beş parasızlığımı inkar eder gibi...
Gelmeyecek olanı beklese de bu ıslak gözlerim,
Bir türlü çıkamıyordu daldığı ummanlardan
Yitirdikleri ne ulaşamayacağını bilse de kalbim,
Vazgeçmiyordu özlemle çırpınıp durmaktan.
Bitap düştüğüm bu ıssız yol kenarında,
Zihnimde can bulan hatıralardı beni ısıtan
Kimsesiz gibi görünsem de bu zamanda,
Sevdiklerim var, hâlâ yüreğimde yaşayan
Sevdiklerine gitmek için beklediğim bu durak,
Biliyorum bir gün mezarım olacak.
Özlemin zincirlerine dolanan zavallı kalbim,
Nihayet bir gün, hareketsiz kalacak...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Şehrimin Sokakları
PoesíaKelimeler bile duygu ile yüklenince bir başka oluyor, insanoğlu kağıda dökmesin de ne yapsın?..
