Kalp Şehrimin Sokakları

~5. Sokak~

  Bazen, kendinize en yakın gördüğünüz kişiyle bir kitabın tozlu sayfalarına dönüşürsünüz...

  TOZLU SAYFALAR

Bir yıldız kaysa gecenin bir vakti.
Ben bir dilek tutsam.
Gerçek olsa dileğim,
Seni yanıbaşımda bulsam...

Neden bu kadar acımasızdın?
Neden yollarımızı ayırdın?
Çok mu geldim sana, yoksa eksik mi kaldım?
Beni neden bıraktın, anlayamadım...

Geçiyor gözlerimin önünden evler,
Yemyeşil ağaçlar ve bir de hayaller.
Eskiyen şeyler bu kadar mı güzelleşir?
Geleceğe yürüdükçe çoraklaşıyor gönüller.

Sustum oysa, yalnızca sustum.
Ağladım öylece, kendime öfke kustum,
Alıştığımı sanıyordum ama hala özlüyorum.
Maziye giden yollarda, izimizi görüyorum...

Bir kitabın tozlu sayfalarıyız şimdi,
Sen güneşin doğduğu yere gidiyorsun,
Ben gineşin terk ettiği yere.
İki ayrı dünyanın ufak ruhları olduk,
Ben, mahkum ettim kendimi geceye...

Nasıl da dökülüyor parmaklarımdan dizeler,
Böyle satır satır, dokuyorum sayfayı.

Susturdum yüreğimi,bak, ağlamıyor artık sana.
Meğer içten içe, özlemişim sana sarılmayı...

Değer vermek bedel ödettirirmiş,
Keşke en başından uyarsalardı beni.
Sevmek aslında ne büyük işkenceymiş,
Keşke sen olmasaydın, bu acıya sebep olan kişi...

Dostum bildiğim kişiye gelsin, gerçi artık o kadar uzağız ki, bunu yazdığımı bile bilmiyor...