Waarom helpt niemand?

1

Omg ja geen idee wanneer dit geplaatst word maar hoi!! Ik schrijf dit op 25 augustus! Het is nu half 12 s'avonds maar ik kon het gewoon niet laten dus hopelijk kan ik het nog! Veel leesplezier.

Pov: Matthy.
Ik staar een beetje naar mijn beeldscherm, het is 9 uur s'ochtends op dinsdag. We hebben vandaag geen opnames, maar ik ga meestal extra vroeg naar kantoor. Dan zit ik tenminste niet de hele tijd thuis.. wel is het gek, ik ben een aantal jaren geleden uit huis gegaan maar toch voel ik me niet op mijn gemak thuis. Ik weet niet goed waarom eigenlijk. Opeens gaat mijn telefoon, wie belt er nou zo ontiegelijk vroeg?! Ik kijk even naar het beeldscherm 'Sanne🤍' staat er. Oh, het is Sanne. Ik pak mijn telefoon en neem op. "Euhmm.. hallo?" Zeg ik dan. "Ja hoi. Ik kom VANAVOND om 8 uur naar je toe." Hoor ik Sanne zeggen over de telefoon. "Oh oke." Zeg ik dan zachtjes. Ze hangt op, raar. Maar goed, Anton komt zo vast aan. Even tik ik nog wat dingen in op mijn laptop en ja hoor, daar is Anton. "Hey!" Zegt hij vrolijk. "Hallo." Zeg ik terug iets minder vrolijk dan hem. Af en toe is mijn leven zo saai, ik slaap, zit op kantoor, ga naar huis en slaap weer. Zo af en toe komt Sanne langs, dan doen we vaak ook niet heel veel. Gewoon winkelen, thuis zitten of een dagje weg. Inmiddels is de rest ook langzaam binnen gestroomd, de enige die er nog niet is is Robbie. Hij moet ook wel echt lang reizen dus niemand kan het hem kwalijk nemen. Ik edit een video voor mijn eigen kanaal momenteel. Ik kijk naar buiten godsamme wat regent het hard. Een paar minuten later gaat de deur open, ik kijk op. In de deuropening staat een doorweekte jongen, zijn bruine haar staat naar beneden en zijn jas glimt. Ik giechel even zachtjes, Koen lacht Robbie uit. De rest is druk bezig dus hebben het niet eens door. "Moet je droge kleding hebben?" Vraag ik dan zachtjes. Robbie kijkt even naar de grond en knikt dan. "Oke kom maar, we hebben vast wel iets liggen." Zeg ik dan en sta op, we lopen samen naar boven. Ik open een kamertje waar de meeste opname spullen liggen, er moet hier ook wel kleding zijn. Ik graai een beetje in wat bakken en vind een oude merch broek en shirt. Ik geef het aan Robbie. "Dankje.." zegt hij dan zachtjes. "Geen probleem Robbie." Zeg ik dan en loop al gauw weer terug naar mijn bureau. "Yo Matt, je bent echt al 20 keer gebeld, misschien moet je opnemen?" Zegt Raoul dan. Ik knik en pak mijn telefoon van mijn bureau. '7 gemiste oproepen van Sanne🤍' staat er. Ik tik op de melding en bel haar terug. "Hallo?" Zeg ik dan met een zucht. "Ja hoi. Euhm kleine change of plans jij komt NU naar huis." Zegt ze. Ik zucht best diep "ik ben op werk ik kan niet altijd zomaar komen." Zeg ik dan geïrriteerd. "Ja maar je komt NU!" roept ze fel. "Oke oke, ik ben er zo.." zeg ik dan zachtjes. Godverdomme ik voel me echt naar nu, waarschijnlijk is het ook echt een bullshit reden waarom ik naar huis moet. Robbie loopt nara beneden, met de oude merch aan. Zijn haar is nat maar staat nu niet meer recht naar beneden. Ik schraap even mijn keel. "Euhm.. ik moet gaan, sorry." Zeg ik dan in het algemeen. "Oh oke?" Zegt Raoul dan. Koen en Milo kijken me meer vragend aan. Ik haal mijn schouders op en kijk dan om, kleine Robbie staat opeens voor me en kijkt me met een pruillip aan en lacht dan. "Moet je nu alweer gaan? Ik ben er pas net!" Zegt hij dan. "Ja sorry Rob, Sanne wilt dat ik naar huis kwam. Ze klinkt nogal boos." Ik zeg het iets zachter zodat de rest het niet zou horen. Robbie kijkt me een beetje begrijpend maar bezorgd aan dan geeft hij me een klein knikje. "App of bel maar als er iets is." Zegt hij dan en geeft me daarbij een stevige knuffel. Ik weet niet waarvoor ik de knuffel krijg maar het voelt wel goed. Mijn telefoon trilt, ik laat Robbie los en loop richting de deur. "Joe!" Roep ik dan en kijk op mijn telefoon. 'Sanne🤍: ga je ooit nog of wat?' Ik typ gehaast terug 'ja ik ga nu.' Dan ga ik in de auto zitten en rijd ik rustig naar Ameide. Onderweg gebeurt nooit super veel. Ik denk eigenlijk alleen maar aan dingen. Ik ben oprecht wel blij met mijn leven op het moment, het is niet bijzonder en er gebeurt niet elke dag iets maar gelukkig heb ik het niet super duper slecht. Tuurlijk vroeger zijn er wat nare dingen gebeurd enzo maar ik heb geleerd mezelf daarover heen te zetten. Ik ben blij dat ik mezelf kan zijn en vaak leuke of nieuwe dingen mag doen voor mijn werk. Ik vind het ook fijn dat ik zulke leuke vrienden heb en dat we zijn begonnen met de bankzitters een aantal jaar geleden, we deden allemaal al wel aan YouTube daarvoor maar heel bijzonder waren onze video's toen niet. Het word nu wel echt al zoveel beter, op onze eigen kanalen maar vooral op het bankzitters kanaal, we hebben veel views en bijna 600.000 abonnees. Ik ben blij met af en toe niks doen of het rustig hebben. Ik heb daadwerkelijk alles wat ik wou vroeger. Geld, een vriendin, goede vrienden. Maar goed er zijn natuurlijk ook dingen die je niet meer kan hebben wat je vroeger wel wou, maar ja. Ik ben thuis aangekomen, ik stap mijn auto uit en loop mijn huis binnen. Ik gooi mijn auto sleutels op de tafel en hang mijn jas gehaast op, daar zit ze dan Sanne. Ze draait zich om en kijkt me een beetje heel erg geïrriteerd aan. Oh god, hier gaan we.

En ik dacht net dat het goed ging tussen ons.

~1018 woorden~

Als je leuke ideeën hebt laat het hieronder maar ff weten!

Hey hey! Oke het voelt zo raar om een nieuw verhaal te beginnen, ik ben zo erg gewend aan mijn vorige boek dat ik echt nul motivatie had hiervoor, maar hopelijk is dit een beetje naar verwachtingen. Ja en anders doe het ermee. Dit is nog niet echt een jankdeel, i know maar dat mogelijk de volgende wel! 🤭🤭 nou mensen ik heb geen idee wanneer het volgende deel komt maar ja! Doe- nee nee nee joe joee🫶🫶