Sorry dat het altijd zolang duurt voordat er delen zijn, het duurt gewoon lang voordat ik de motivatie en wil heb gevonden! (Begonnen met dit schrijven op 3 september)
Pov: Matthy.
Ik word wakker en tik voorzichtig op de wekker, ik open mijn ogen. Wacht? De wekker ging nog helemaal niet! Ik voel een adem achter me, huh wie is dat? Robbie is beneden, Sanne is weg, en de rest kan niet zomaar binnenkomen! Ik draai me voorzichtig om, groene ogen ontmoeten de mijne. "Oh, hey Matt." Zegt hij dan. "Huh Robbie? Wat doe jij hier?" Vraag ik dan, misschien klonk dat een beetje gemeen. "Oh euhm sorry.. ik voelde me heel ongemakkelijk beneden toen ik wakker werd rond 2 uur 's nachts dus ben ik bij jou gaan liggen.." zegt Robbie dan, hij lijkt een beetje, verdrietig? Ik weet het niet zo goed. "Oh. Oke" zeg ik dan, ik moest iets zeggen. Ik denk dat ik heel gemeen klink de laatste tijd. Mijn gedachten dwalen een beetje af naar vroeger, naar hoe ik hun ontmoette, naar de leuke momenten met robbie. Maar vooral naar de haat die ik kreeg, de pestende mensen, mijn familie. Het slaat je gewoon hard in je gezicht als je eraan denkt dat zoveel mensen je kunnen haten zonder dat je daadwerkelijk iets fout deed. "Euhm rob, ik ga ff naar t toilet maar ik ben zo terug." Zeg ik dan gauw. De tranen prikken achter mijn ogen, ik heb de pijn nodig. Gewoon eventjes. Ik doe de deur op slot en pak het mesje uit de la, ik doe mijn mouw omhoog en ga met het mesje over mijn huid. Een traan rolt over mijn wang, wat ben ik toch eigenlijk zwak. Zwakke Matthy, zwakkeling. Ik stop na een tijdje en leg het mesje naast me neer, ik breek helemaal. De tranen rollen over mijn wangen. Waarom deed ik dit..? Ik had het nodig. Ja Matthy, echt jonge wat doe je dom?! Je had het nodig, je verdient dit. Er word op de deur geklopt. "Matthy? Gaat alles goed, je zit nu echt al 13 minuten in de badkamer!" Hoor ik Robbie zeggen. "eu-euhmm jaa! Ben bijna klaar." Zeg ik gauw. Ik was even vergeten dat robbie er ook was, ik pak snel wat verband uit het laatje en wikkel het om mijn arm heen. Dat zou voldoende moeten werken, gelukkig had ik al een trui aan dus valt het niet op. Ik ruim alles netjes op en trek mijn mouw weer naar beneden, als ik de deur open doe zie ik Rob bezorgt naar me kijken. "Ik ben Oke rob." Zeg ik dan snel, kut zooi iemand is bezorgd om me. Ik vind dat zo'n kut gevoel, dat is het gevoel dat je het niet goed genoeg hebt verborgen. Ik geef Robbie een knuffel en zeg daarna "kom, we gaan wat eten.." ik loop naar beneden. Ik heb alleen echt geen eetlust dus ik geef Robbie een bakje met yoghurt en pak zelf wat blauwe bessen. Die vullen niet zo en zijn best gezond. "Dus euhm.. vandaag hebben we opnames?" Vraagt Robbie dan. Ik schud mijn hoofd "nee, vandaag niet. Overmorgen pas volgens mij weer, maar vandaag moeten we wel werken." Zeg ik dan ook nog. Robbie knikt, hij ziet er oprecht niet slecht uit. Nee, maar ik vind nu iedereen gewoon leuk omdat het laatst uit is gegaan met sanne. Het is niet dat ik verdrietig ben erom, maar ik voel me wel een beetje alleen nu. Het is raar om na zo lang een relatie te hebben gehad, dat het dan toch weer uit gaat. En dan voelt het alsof je hele wereld in elkaar stort, alsof er een stukje mist. Ik kijk naar het bakje wat voor mij op de tafel staat, het is leeg gelukkig. Ik eet 10 blauwe bessen als ontbijt elke dag, lunch doe ik niet aan en dan avondeten. Het is een routine, kijk af en toe ben ik met de bankzitters en dan eten we wel lunch of iets anders kwa ontbijt/ avondeten, maar dat hoort erbij. "Kom, we moeten zo gaan." Zegt Robbie dan. Het haalt me weer uit mijn gedachten. "Ohja! Kom, lets go!" Roep ik dan zo enthousiast mogelijk. Ik pak mijn autosleutels en doe mijn telefoon in mijn zak, Ook pak ik de huissleutels. Wanneer we beide buiten staan draai ik de deur op slot en lopen we naar de auto. Ik ga zitten en start de auto, Robbie glimlacht naar me terwijl hij de muziek aansluit op de auto. Ik voel me niet zoals ik me normaal voelde, ik voel me leeg, ongelukkig en gewoon niet blij. Ik rijd weg bij mijn huis, maar mijn huis voelt niet als mijn thuis. De jongens wel, vooral Robbie. Ik ken hem denk ik het langste van ze allemaal. Na een tijdje dat Robbie heeft gezongen en helemaal hyper was heb ik mijn glimlach teruggevonden. Robbie maakt me blij, hij maakt me altijd lachen. Ik zet mijn auto neer waar ik hem altijd parkeer. Dan stappen we uit en lach ik om nog wat debiele dingen, nu moet ik me zo nog focussen. We stappen in de lift naar boven. Ik loop per direct naar mijn bureau toe en ga zitten. "Euhmm hoi." Zeg ik dan nog gauw. "Hey jongens!!" Hoor ik Robbie vervolgens blij roepen. Hij loopt naar zijn bureau en gaat daar ook zitten, het is niet alsof ik me ga kunnen focussen vandaag. Misschien moet ik dan maar een ander focus punt zoeken inplaats van werk. Ik kijk rond maar toch vallen mijn ogen weer op hem. Ik weet niet waarom, maar de afgelopen weken kan ik me alleen nog maar focussen op hem. Ik denk dat het komt doordat ik me alleen voel, ookal had ik toen nog wel met Sanne. Het is niet alsof ze me echt gelukkig maakte ofzo. Hij wel daarin tegen, hij heeft alles. Hij maakt me blij, lachen en hij is gewoon perfect. Hij is mijn focus puntje.Perfectie bestaat niet, maar hij is het wel.
~1013 woorden~
Hey hey!! Ik weet ik had gezegd dat ik dit niet verder zou maken voor een tijdje maar ik had wat motivatie dus ik het ermee gedaan.
Ik heb morgen een wiskunde en frans toets en ik dacht dat ik frans echt goed kende maar het lukt me echt niet meer ik ben ook echt helemaal gesloopt enzo. Als ik wakker word ben ik moe, en moe alsin dat ik amper kan bewegen niet per se dat mijn brein moe is. En wiskunde heb ik wel vertrouwen in, ook ga ik binnenkort een briefje schrijven met mijn moeder voor mijn psycholoog omdat ik niet kan uitleggen wat ik ervaar. Dus dat is wel fijn. Ik voel me ook niet zo lekker, maar ik ga wel naar school enzo want anders mis ik die toetsen en dat is echt een heel gezeik.
Zondag mag ik mijn mopje weer zien! Ik heb er zoveel zin in! griep_bank
Ook vind ik dat jullie het heel goed doen dus houd vol en hou de moed! Alles komt op zn tijd en ik ben er voor je altijd. Ik houd van jullie!❤️
Joe joee🫶🫶
JE LEEST
Waarom helpt niemand?
FanfictionMogelijk kleine cringe maar valt echt mee Dit verhaal is niet echt! Mabbie heeft een mogelijkheid tot bestaan in dit boek dus als je daar niet tegen kan👋👋 [disclaimers: Sh, ed, mishandeling, zelfmoord?, gedachten, relatable? En ook nog meer maar...