Waarom helpt niemand?

8

Pov: Robbie.
Ik vlieg Matthy in zijn armen. "Ik was zo bang dat.." zeg ik dan. Ik maak mijn zin alleen niet af, ik wil het eigenlijk niet in zijn gedachten zetten. "Waar was je bang voor?" Vraagt Matthy dan. "Euhm.. nee nee niks laat maar." Antwoord ik. Ik wil Matthy echt niet kwijt ik weet alleen niet hoe ik hem zou moeten helpen. Als hij er niet meer is zou ik niet weten wat ik moet doen. Hij is mijn zon, een lichtpuntje kan je wel zeggen. Hij heeft mij door mijn moeilijke tijden heen geholpen nu wil ik hem ook helpen. Ik laat Matthy los en loop zijn huis in. "Kom." Zeg ik dan. Ik wil niet dat fans rare dingen gaan denken over mij en Matthy. Ik hou van hem maar niet op die manier. Snap je wat ik bedoel? Ik zou alles doen om bij hem te blijven, elke weg afleggen om bij hem te kunnen zijn. Maar ik pas niet bij hem, hij is perfect en ik niet. We passen niet bij elkaar op het vlak van emoties en uiterlijk. Ik ga zitten op Matthy zijn bank, hij kijkt me een beetje vragend aan. Hij komt naast me zitten. "Waar was je bang voor?" Vraagt hij dan nog eens. "Niks, laat maar." Zeg ik dan. Ik kijk naar de grond, ik leef bij het motto. 'Iemand vertelt het als diegene er comfortabel bij is.' Ik ga liggen op de bank, maar ik ben kapot. Heel moe, dus uiteindelijk val ik in slaap.

Pov: Matthy.
Ik weet zeker dat ik de controle ga verliezen, elk moment. Robbie is in slaap gevallen, hij is de enige die me hiervan kan weerhouden. Ik wil pijn, ik verdien het toch? Ik sta op en loop naar boven, naar de badkamer. Kut ik vergeet het mesje, ik loop naar mijn nachtkastje. Wanneer ik me omdraai staat Robbie opeens achter me. "Jezus! Hoe kom jij hier opeens?!" Zeg ik uit schrik. "Lopen." Zegt hij kortaf. Hij kijkt naar het mesje in mijn hand. "Denk er maar niet aan." Zegt hij dan en pakt het mesje uit mijn hand. "Maar Rob.." ik probeer te protesteren. "Nee Matthy. Je verdient geen pijn. Je bent geweldig zoals je bent Oke? Het is niet jou schuld dat Sanne kut deed." Zegt Robbie terwijl hij het mesje in zijn zak doet. "Maak alsjeblieft de verstandige keuze hier Matthy." Zegt Robbie. "Maar hoe was je net aan het slapen en nu al weer hier?" Vraag ik dan verward. "Nou ik was niet aan het slapen eigenlijk." Zegt Robbie dan. Ik kijk naar de grond, shit. "Ik ga je niet vragen waarom je dit wou doen, of of je het al hebt gedaan ofzo maar ik ben er voor je." Zegt Robbie dan. Hij wil niet eens de confrontatie met me aan gaan? Wat is dit nou weer voor een bullshit. Nu moet ik maar een andere manier zoeken om wat pijn te ervaren. "Ik ga douchen." Zeg ik dan en loop weg van Robbie.

Pov: Robbie.
Ik zie Matthy stiekem naar boven lopen, dan hoor ik een deur op slot gaan en dan weer open. Dit kan niet goed zijn, ik sta op en loop naar boven. Ik zie Matthy in zijn nachtkastje aan het rommelen. Ik ga achter hem staan en wacht totdat hij zich omdraait. Dan pak ik het mesje van hem af. "Denk er maar niet aan." Zeg ik dan. Na een tijdje van praten zegt Matthy dat hij gaat douchen. Heel kortaf is hij ineens tegen me, ik probeer echt alleen maar te helpen. Ik wil hem ook niet forceren om alles te vertellen ofzo! Matthy loopt weg, wat de brie gebeurd hier? Ik wil hem helpen en dan doet hij ineens kut tegen me. Ik sta nu maar een beetje te staan met een mesje in mijn zak. Er gebeurt helemaal niks meer, alles is stil, iedereen is stil. Ik besluit weer terug naar beneden te gaan, ik heb hier toch niks te zoeken. Ik pak een kladblok en schrijf daarop iets voor Matthy :

Hey Matthy,

Ik weet niet wat er gaande is met je en ik ga je ook niet forceren om het te vertellen, maar ik wil echt niet dat je jezelf pijn doet. Ik heb je geprobeerd te helpen, door je mesje weg te pakken, met je proberen te praaten etc. Maar het werkt gewoon niet, steeds als ik zoiets voor je doe dan doe je echt heel kut tegen me ineens. W doe je steeds zo tegen me? Ik vind het ni el leuk dat je zo tegen me doet. Ik voel me de hele tijd heel stom, alsof ik het allemaal niet goed doe voor je. Ik wil niet dat alles over mij gaat maar weet dat je tegen me kan praten altijd. Ik ben naar huis gegaan zodat je je rust heb en ik me niet meer dom hoef te voelen. Sorry.

gr. Robbie.

Ik huilde tijdens ik de brief schreef nu zit er een tantoe grote vlek in de brief. Ik voelde me zo dom en leeg toen Matthy net wegliep. Ik weet het allemaal niet meer, ik snap ook niet wat Matthy wilt. Ik loop naar buiten en loop dan naar mijn auto waar ik al gauw instap en wegrijd. Op naar Eindhoven, ik start de route om te kijken of er file Is. Jazeker is er file, ik kan denk ik beter naar kantoor toe, het is ook al 19:00. Ik wijzig de route naar kantoor. Een halfuurtje is niks joh, ik begin snel weg te rijden. Weg van Ameide, niks tegen Matthy of Ameide maar ik wil hier gewoon even niet zijn. Er rijden ook echt tyfus mongolen op de weg nu, ik schreeuw en scheld al mijn frustraties uit op mensen die voor en achter mij rijden. "Godverdomme rij eens door!" Roep ik. Ik druk op de toeter, wat een kut dag holy shit. Gelukkig ben ik bijna op het kantoor. Ik loop naar binnen, er is helemaal niemand meer. Ik zucht en hang mijn jas op. Op naar weer een nacht alleen.

Weg zijn van de plaats betekent niet dat je het vergeet.

~1034 woorden~
Wajow wat een goed deel, niet. Ach joh maakt het uit! Ik vind het wel een leuk verhaal om te schrijven alleen ik heb geen idee of ik het ooit af ga krijgen. Morgen met griep_bank afspreken! Nogsteeds wel echt zin in. Nou Joe joeee