Waarom helpt niemand?

5

Heyyy! Ben ik weer, ik begin met dit schrijven op 19/9/23 hopelijk komt hij ook op deze dag online maar ik weet nog niet zeker❤️ veel leesplezier🫶

Pov: Robbie.
Het is stil, we zitten allemaal gewoon te werken en af en toe word er iets gezegd maar echt totaal niet vaak. Wel voel ik de hele tijd iemands ogen op mij gericht, ik word er een beetje oncomfortabel van om eerlijk te zijn. Ik kijk naar het beeld voor me, het is een beeld waar ik in bed lig. Ik ben een video aan het editen die vanavond online moet komen, even kijk ik omhoog maar kijk al gauw weer terug naar mijn beeldscherm. Ik moet echt een beetje opschieten, ik ga weer verder met editen. Het is een soort day in my life video, best leuk om heel eerlijk te zijn. Ik kijk op en zie dan eindelijk wie er zo aan het staren was, het is Matthy. Waarom staart hij zo naar me? Ik snap het niet, vanochtend was hij nog boos dat ik bij hem kwam liggen en nu staart hij me de hele tijd aan. Ik besluit mijn koptelefoon af te doen en loop dan naar boven, naar de kamer met de bank daar ga ik even zitten. Ik doe mijn oortjes in en sluit vervolgens mijn ogen.

Pov: Matthy.
Robbie kijkt me opeens terug aan, shit. Hij staat bijna gelijk op en loopt naar boven, ik richt mijn blik op het beeld voor me. Ik staar naar een leeg word document, proberend nog wat dingen op te schrijven maar het lukt niet. Mijn concentratie is compleet weg, helemaal. Ik kan niet stoppen met denken aan alles, ik wil weg. Ik sta op en loop snel naar boven, hopende dat niemand vragen gaat stellen. Langzaam open ik de deur van de kamer waar een bank staat, Robbie ligt op de bank. Hij ligt met gesloten ogen en oortjes in. Ik loop langzaam naar binnen en sluit de deur geluidloos, je moet het nu niet verkloten Matthy. Ik ga voorzichtig zitten op de bank en kijk Robbie aan, hij is het enige waarop ik tijdelijk kan focussen. Hij hielp me door alles heen, en nu? Ik ga naast Robbie liggen en probeer in slaap te vallen, die uren heb ik namelijk duidelijk gemist vannacht .

Pov: Robbie.
Ik open mijn ogen langzaam en kijk om me heen, ik zie opeens iemand naast me liggen, Matthy. Nu snap ik er al helemaal niks meer van. Waarschijnlijk is hij gewoon heartbroken doordat Sanne hem heeft verlaten en dat snap ik ook wel weer. Zijn arm ligt dichtbij mij, ik kijk even goed en zie dan dat er verband om zijn arm heen zit. Huh? Dat is wel raar, dat had hij vannacht nog niet. Ik denk er niet teveel over na en ga terug naar beneden, terug naar mijn bureau en ga dan weer even verder met die video editen. Wanneer ik klaar ben leg ik vermoeid mijn hoofd op de tafel, ik ben zo moe. Nee Robbie kom op, ik haal mijn hoofd weer van de tafel en open een word document om wat dingen in te typen voor video ideeën. Ik let niet echt op of ik spelfouten maak. Ohja ik moet de video van vandaag nog online gooien. Ik open youtube en upload de video. Matthy is alweer beneden en zit ook aan zijn bureau. Ik wil eigenlijk zo naar huis, ik voel me een beetje slecht ofzo ziek? Nee niet per se ziek denk ik.. ik weet eigenlijk niet hoe ik me voel. Ik sta op en pak mijn spullen, "ik ga jongens doei." Gooi ik er nog even snel uit en loop dan meteen door naar mijn auto.

Pov: Matthy.
Robbie is net weggegaan, wel een beetje raar. Waarom dacht ik dat hij mij kon helpen? Niemand gaat mij helpen, ik sta er helemaal alleen voor. Ik loop naar de toiletten en doe de deur op slot, Tegen de deur ga ik op de grond zitten. De tranen rollen over mijn wangen, ik voel me kut, gebroken in stukjes. Kijk het is dat Sanne totaal niet goed voor me was, maar ik mis haar wel. Het gevoel van een vriendin hebben, het gevoel van geliefd worden ookal was er niet veel liefde. Het was gewoon even perfect, heel eventjes maar. En toen moest alles omflikkeren en kut worden, nu denk ik de hele tijd dat het mensen iets gaat boeien. Nee tuurlijk boeit het niemand. Tranen stromen over mijn wangen als watervallen. Ik wil niet meer, nu al niet meer en ik zou nog zo lang moeten. Ik veeg mijn tranen af en probeer rustig op adem te komen. Wanneer dat is gelukt loop ik naar mijn bureau en pak ik mijn spullen, ik moet hier weg. Ik moet naar huis. "Doei!!" Roep ik snel en loop naar de garage. Ik ga in mijn auto zitten en pak mijn telefoon, open de notities app. Ik heb geleerd om mijn gevoelens op te schrijven dus dat ga ik nu weer even doen.

(Woensdag 23-11-2015)
Ik zit in de auto in de garage momenteel, ik kreeg op werk een soort aanvallen van verdriet. Sanne is natuurlijk weg en Robbie was mijn focuspuntje maar die ging naar huis en die was me volgens mij een beetje zat. De hele tijd zit ik maar te denken om dat mesje over mijn arm heen te halen en gewoon thuis te blijven. Ik verlang naar mijn bed en wat liefde van iemand, het boeit me zo vrij weinig wie gewoon even die liefde en vertrouwd gevoel. Ik wil oprecht niet meer, maar dit duurt waarschijnlijk niet lang meer. Ik heb wel vaker van dit soort dipjes gehad en toen ging het ook al vrij snel voorbij. Ik hoop dat dat deze keer ook zo is anders hou ik het denk ik niet heel lang vol. Robbie helpt me af en toe wel maar hij heeft geen idee wat er speelt hij weet alleen dat sanne en ik uit mekaar zijn enzo. Verder is hij clueless. Ik ga nu rijden want ik wil echt graag slapen.

Matthy.

Kan iemand alsjeblieft gewoon trots op me zijn? Ik doe mijn best ook maar gewoon.

~1044 woorden~
Hey peeps, ja tijdje ben k ff dood geweest. Nee dat niet per se maar het gaat niet lekker. Ohja en als matthy zegt "k schrijf mijn gevoelens op" dat doe ik ook een soort van met mijn boeken, nee tuurlijk is niet alles wat ik schrijf in mijn boeken wat ik heb meegemaakt maar alsnog de gevoelens wel vaak. Die notities schreef ik recht uit mn hart.

Ik ga nr afasss dat vind ik wel leukk! Ja oke dat was t wel ik heb geen zin om nog super lange verhalen te schrijven (volg mn tiktok als je wilt weten hoe t met me gaat daar staat meestal wel iets in de caption.) TIKTOK = Bankrobbie

Joe joee🫶🫶