"Jisung bu ne amk."
Hyunjin'in sikik ağzı durmadığı için sinirle tuttuğum nefesi dışarıya bıraktım.
"Ya gerizekalı, adam gibi durcaksan dur yoksa Minho'yu çağıracağım."
"Tamam tamam özür."
Hala gülmeye devam edince maskemi yüzüme geçirmiş ve onu kostüm odasında bırakarak dışarıya çıkmıştım.
"Ya Jisung!"
Peşimden gelen Hyunjin'e göz devirmiştim. Onu umursamadan çocukların beklediği alana girdim. Küçük çocukların hepsi ellerini çırparak ayaklandıklarında maskenin altından gülümsemiştim.
Neden spiderman kostümü giyerek lunapark ta çocukları eğlendiriyorsun diye sorabilirsiniz. Sevgilime güzel bir yüzük alabilmek için. Kendisi başkanın tek oğlu. Bu halimle başkanın oğlunu nasıl kendime aşık ettim bilmiyorum, elle tutulur pek bir yanım yoktu açıkçası. Mesleğimi elime alamamıştım ve etrafta boş boş gezen birisiydim. Yakışıklı değildim bence yani ama Felix böyle dememden nefret ediyor. Ona göre benim kişiliğim güzelmiş, temiz kalpli ve iyilik dolu birisiymişim ama bunlar ileride ya sıkarsa onu? Param yok ev alamam, arabam yok bir yerlere götüremem, ev temizlemek ve yemek yapmaktan başka bir şey bilmiyordum bu nereye kadar giderdi ki? Bana ben çalışırım sen de evi elden geçirirsin işte demişti ama bir faydam olmayınca kötü hissediyordum.
◇◇◇◇◇
Çantamdan son gösterim için bir şeyler ararkan Hyunjin'in kenardan bana seslendiğini duyarak ona döndüm.
"Ne var yine?"
"Seninki burada!"
"Ne?"
Heyecan ile karışık korkuyla o tarafa baktım. Koluna taktığı Jeongin ve arkalarında bıkkınlıkla poşet taşıyan Minho'da vardı. Hemen önümüzden geçerken çocuklar baktığım tarafa baktıklarında bir anda bağırmaya başlamışlardı. Ne olduğunu anlamadığım için boş boş bakarken aralarından biri gidip onun elini tuttuğunda minik yüzünde korkuyu görmüştüm. Telaşla küçük çocuğu kucağıma aldım ve hiç konuşmadan başımı eğerek özür diledim. Ben geri gidecekken kucağımdaki çocuk konuşmaya başladığı için duraksamıştım.
"Abi sen neden Spider man'i bırakıp gittin?"
Şaşkınlıkla bir çocuğa bir de sevgilime baktım. Onunda benden kalır bir hali yoktu.
"Anlamadım?"
"Spiderman filmindeki Gwen'e benzetmiş seni."
Arkadan gelen Hyunjin sohbete girerek konuşmamı engellediği için içten bir teşekkür sunmuştum.
"Ha, anladım. Ufaklık benim sevdiğim başka biri var."
"Spiderman den çok daha mı yakışıklı?"
Güllerle dolu yüzünde büyük bir gülümseme oluşmuştu. Onda böyle bir etki bıraktığım için utanmıştım.
"Görmek ister misin?"
Kucağımdaki çocuk başıyla onayladığında Felix cebinden telefonunu çıkararak kilit ekranını açtı ve çocuğa gösterdi, çocuk kucağımda olduğu için dolaylı yoldan ben de görmüştüm. Onu ilk öptüğüm günden bir fotoğraftı. Yüzümde istemsizce bir gülümseme olmuştu.
"Çok yakışıyorsunuz, abi yakışıklı olduğu için bir şey diyemeyeceğim."
İstemsizce güldüğümde tüm dikkatler bana dönmüştü. Sıçtım.
"Önemli olan dış görünüşü değil küçük, ben onun kalbini seviyorum."
"Nasıl yani?"
"O eminim ki spiderman'den daha kahraman. Kendinden önce hep başkalarının iyiliğini düşünür, bana çok iyi bakar. Her canlıya değer verir, elinden her iş gelir, o mükemmel birisi."
