Just look at me

Asshole

Pov: Felix

Nadszedł dzień wielkiej imprezy u Hyunjina. Nie mogę ukryć ale stresuje się. Nigdy nie byłem na imprezie. Nie lubię głośnej zabawy a towarzystwie obcych mi ludzi. Mam nadzieje, że dzisiaj Hwang nie będzie mnie ignorował. Aktualnie jem śniadanie, zostało mi 15 minut na ubranie się i zrobienie makijażu. Wziąłem ostatniego gryza naleśników z czekoladął i pobiegłem do swojego pokoju. Ubrałem się w różowo białe paski sweter, jasno niebieskie dzwony i założyłem srebrną biżuterię. Zrobiłem lekki makijaż i zbiegłem na dół. Pożegnałem swoją mamę i założyłem swoje ulubione buty. Wybiegłem z domu. Han był niedaleko mnie więc poszedłem do niego. Ale co mnie zdziwiło nie był sam. Minho i Hyunjin szli krok za nim. Biedny Han jak on tam wytrzymał.

-Hej. Han podziwiam ciebie.-przywitałem się.

-Niby za co go tak podziwiasz?-zapytał Hyunjin. O kurwa. Odezwał się do mnie. Po wczorajszej sytuacji chciałem go trochę wkurzyć. Zasługuje na to.

-Za to, że z wami wytrzymał 20minut drogi. A zwłaszcza z tobą.-uśmiechnąłem się. Na twarzy Hwanga można było zauważyć zmieszanie i złość. O to mi chodziło. Z natury jestem trochę chamski i nie miły.

-Coś ci nie wyszło.-zaśmiał się Minho klepiąc Hyunjina po ramieniu. 

-A weź się zamknij-warknął wściekły Hyunjin.

-Chyba mu zaraz żyłka pęknie- szepnąłem do Hana.

-A po co przychodzicie na nasze treningi?-zapytał Leeknow. Takiego pytania się nie spodziewałem. Wymówka z tym, że przyszliśmy za wcześnie odpada.

-Bo... Han chce- powiedziałem zestresowany. Jisung spojrzał się na mnie ze złością.

-Ooo ciekawe. A dlaczego Han chce przychodzić na nasze treningi?-dopytywał Minho.

-Boo...lubię koszykówkę- Han nie kłamał. Lubił koszykówkę ale to nie był jego powód aby przychodzić codziennie o 6.30 do szkoły.

-To czemu nie dołączysz do drużyny?-zapytał Hyunjin.

-Czy ty serio jesteś ślepy? A no tak jesteś.-powiedział Han.

-Co kurwa, ja nie jestem ślepy-warknął Hyunjin.

-W pewnym sensie jesteś. Wracając do twojego pytania porównaj sobie mnie do Felixa. A potem mnie do Minho.-stanął zatrzymując przy tym naszą grupę.

-No mały jesteś i co z tego?-spytał Hwang.

-Ty serio jesteś jakiś ułomny. Nie przyjmą go do drużyny bo od 1,71 m przyjmują-odparł Lee.

-A no racja, dobra ja idę do szkoły.-powiedział Hyunjin i wyprzedził nas.

Rozmawialiśmy z Minho o rożnych rzeczach. Ale jedna rzecz mnie zastanawiała. Hyunjin dzisiaj się dziwnie zachowywał. Gdy dotarliśmy do szkoły pożegnaliśmy się z Lee Minho i usiedliśmy na trybunach.  Oglądaliśmy trening koszykarzy z zaciekawieniem zwłaszcza na LeeKnowa i Hyunjina. Gdy rozbrzmiał dźwięk dzwonka poszliśmy z Hanem do szafek aby rozpakować nasze plecaki. Nagle usłyszeliśmy piski i krzyki zza naszych pleców. Odwróciliśmy się i zobaczyliśmy dość dużą grupkę dziewczyn. Oczywiście w środku kółka byli Minho i Hwang.

-Mogę autograf! Hyunjin uśmiechnij się do zdjęcia!-przedrzeźniałem dziewczyny przechodząc obok grupy z Hanem. Jisung śmiał się ze mnie bo przy tym robiłem głupie miny.

-Czy to nie jest ten Han?!-wrzasnęła jedna z dziewczyn. Gdy usłyszeliśmy to zaczęliśmy uciekać z Hanem do łazienki. Gdy dzwonek zadzwonił wychyliliśmy głowy za drzwi i rozejrzeliśmy się. Nikogo nie było. Tak myślałem. Zaczęliśmy biec do klasy. Patrzyłem się co jakiś czas do tyłu. Nagle wpadłem na kogoś.