İmkansızım

İMKANSIZIM 1 bölüm

Serin bir kış günüydü kendimi çok mutsuz ve yalnız hiss ediyordum sanki bu kos koca dünyada hiç kimse yok sadece ben varmışım gibi garip bir umutsuzluk vardı içimde hiç bir anlam veremiyordum niye böyle olmuştum sesizce yatağıma uzanıb duvarla bakışıyordum sanki duvarla dertleşiyordum derin düşüncelere dalmış öylece yatıyordum Annem arada bir odama gelib beni kontrol edib bir şey isteyib istemediğimi soruyordu bende hayır anlamında kafamı sallıyordum Annem bekar bir kadındı ben 6 yaşındayken babam ölmüştü ve annem daha sonra bir evlilik yapmadı çünki diğer erkeklerinde babam gibi ona işkence edeceğini düşünmüşdü zavallı annem her gün babamdan şiddet görüyor hakaret işitiyormuş ve sonunda onun bu şiddetine göz yummamış ayrılmaya karar vermişti ve ayrıldıktan 1 sene sonra babam kanser hastalığı yüzünden ölmüştü babam öldükten sonra annem benim için ayakta kalmış ama hep erkeklerden nefret etmiş hiç yaklaşmamış benimde aynı olmamı istemiş olmalıki benim evden dışarıya çıkmama bile izin vermiyordu sadece okula okuldanda eve gide bilirdim oda annem okul saatinde beni okuldan eve evden okula bırakırdı belkide bu yüzden bu kadar depresif ve üzgündüm yine bir gün odamda sesizce uzanıyordum birden kapı çaldı ve içeriye Sofia teyze girdi onun o kulak çınlatan sesini nerde olsa tanırım annemle Sofia teyze yakın arkadaştılar kaderleride benzerdi oda kocasından şiddet görüyordu ama o annem gibi cesaretli olub boşanmak yerine onun yaptığı bu iğrençliğe göz yummuş Sofia teyzenin 17 ve 13 yaşında iki oğlu vardı anneminde tek çocuğu bendim çok güzel ve terbiyeli bir kız olduğumu söylerler herkez bu  yüzdende çok sevenim vardır annemle Sofia teyze çok geçmeden içeri geçtiler ve hemen dedikodu yapmaya başladılar annemde sofia teyze ve kendine birer fincan kahve yapmıştı az çokta olsa konuşmalarını duya biliyordum birden bire benden bahs etdiklerini duydum ve kulağımı onların olduğu yöne doğru uzatdım ve dinlemeye başladım.

Sofia teyze: daha ne kadar Linayı böyle gizlemeyi düşünüyorsun JULİA?

Annem: ne demek istediğini anlamadım.

Sofia teyze: kızını böyle içeride tutarak onu koruduğunumu düşünüyorsun ona dahada zarar veriyosun.

Annem: anlamıyorsun Sofia onun incinmesini istemiyorum böyle daha iyi bence.

Sofia teyze: hayır Julia onu böyle tutsak tutman iyiliği için değil  böyle devam ederse Lina çok içine kapanık ve korkak bir kız olucak bırakda hayatı öğrensin dışarıya çıksın insanları tanısın arkadaş edinsin aşık olsun

Tam o sırada annem Sofia teyzenin sözünü kesdi

Annem: kes Sofia kes!

Sofia teyze: ne dedimki ben?

Annem:kızım için neyin doğru neyin yanlış olduğunu ben bilirim sen karışma Sofia

Sofia teyze: Julia lütfen yanlış anlama sadece o genç ve güzel bir kız yaşıtları gibi gezmeği eğlenmeyi hak ediyor bir ilişki yaşaması erkek arkadaşı olmasının nesi kötü?

Annem bir süre sesizleşti sesi titremeye ve ağlamaya başladı

Annem: korkuyorum Sofia korkuyorum onunda benim gibi hayatı olmasından korkuyorum ya yanlış bir ilişki kurarsa ya onu üzerlerse ya ona zarar verirlerse hayır bunu göze alamam

Sofia teyze: illahaki bir gün oda aşık olucak sevicek sevilicek senin kaderin kötü oldu diye onun kaderidemi öyle olucak? Tabikide hayır o çok mutlu olucak inan bana.

Bir süre böyle konuştular en sonunda Sofia teyze kalkmaya karar verdi

Sofia teyze: eyvah saat kaç olmuş gitmem gerek birazdan kocam gelir görüşürüz Julia.

Annem: tamam ben seni geçireyim

Annem Sofia teyzeyi geçirdikten sonra yanıma geldi bende ders çalışmaya başlamıştım.