42 || Hyunlix

Ölümü arzulamak.

" Bugün.. nasıl desem... Bilemiyorum nasıldı ki? İyi miydi? Yoksa fazla iyi miydi? Yoksa mükemmel veya mükemmel ötesi miydi? Bunu seçebilmek gerçekten zor... Ama sanırım ben bugünü bir daha yaşanılamayacak güzellikte bir gün olarak yazacağım buraya.

Evet ilk zamanlar hatta biz buna günün tamamı da diyebiliriz, tamamen kütüphanedeydik Seungmin ile. Akşam sahilde yürüyüşe çıkma teklifi etti ve iyi ki kabul etmişim. Hatta etmesem bile beni zorla götürmüş olacağına eminim.

Bir parkta Hyunjin ile karşılaştık. Onu da Chan hyung oraya zorla getirmiş. Ve biliyor musun sevgili günlük, onu öptüm. Onu sonunda öptüm. Üç yıl boyunca sana anlattığım kişiyi evet. Ve yine evet onu gördüğümde ilk yapacağım şey de buydu.

Ölme isteğimin olduğu zamanları düşünüyorum da.. acaba o zamanlar bu kadar acı çekmeden Hyunjin ile sevgili olsak bu isteğim hiç olacak mıydı? Ya da bu isteğim Hyunjin'den dolayı mı ailemden dolayı mıydı? Gerçekten bunlara cevap ararken kaybolmuş gibi hissediyorum...

Bana mektubu ulaşmadan önce ölürsem daha mı iyi olacak diye düşünüyordum. Gerçekten ya daha iyi olursa? Ama bu benim için mi iyi olacak sevdiklerim için mi? Kafamda tonlarca soru var ve bazen bana bunların ölümle cevaplanabileceğini söylüyorlar. Rüyamdaki insanlar tabii ki. Son birkaç aydır çok değişik rüyalar görüyorum. Ama bunların çoğunu sabah kalkınca unutuyorum... Kafamda en belirgin olan ise Hyunjin'in bir mezar başında tek başına ağlamasıydı. Hatta uyandığımda ben de ağlıyordum. Babasının mezarıdır diye düşünmüştüm ilk. Yakın zamanlarda yıldönümüydü çünkü. O hafta kimseye görünmezdi. Ne yaptığını da bilmezdik...

Bugün çok yorgunum. Bu yüzden burda sonlandırıyorum bu yazıyı. Yarın tatil olduğu için şanslıyım. Bugünkü yorgunluğumu atabileceğim, öğlene kadar yatarak.

Ama yine de.. neden her şey böyle olmak zorundaydı... "

Felix son sözleri de yazmasıyla gözü yaşlı bir şekilde defterini kapatıp yerine koymuştu.

Yatağa geri döndüğünde kafasındaki sorularla yatmaya alışkın olduğu için kendini buna zorlamadan uykuya dalmak için gözlerini kapattı. Ama bugün biraz daha farklıydı her şey. Üç sene önce görüp aşık olduğu çocuk ile birlikteydi şu an. Ama içinde kötü bir his vardı ve bu onu uyutmamıştı.

Yatağında oturur pozisyona geldiğinde deftere yazdığı şeyleri düşünmeye başladı. Bu sefer aklına yeni sorular gelirken çıldırmış gibi hissediyordu.

Saçlarını tek tek kafasından yolmak istiyor her yeri paramparça etmek istiyordu ama bunu da yapamazdı. Hyunjin onun saçlarını da çok seviyordu çünkü.

Yatağından kalkıp pencere kenarına doğru yavaş ve sessizce yürümeye başladı. 15 katlı binanın en üst katında oturdukları için hem bolca temiz hava geliyordu hem de aşağıda delicesine içip eğlenen yaşıtlarının duymuyordu. Onlardan biri olabilirdim diye düşündü. Ama olamazdı. Bunu o da biliyordu.

Uzun bir süre temiz havanın kendisini sarhoş etmesine izin veren Felix, beyni bulanmaya başladığı zaman camı bile kapatmadan yatağına geri döndü. Sabah ne olacağını bilmeden öylece açık bıraktı pencereyi.

Battaniyesine iyice sarılırken gözlerini kapatmıştı. Ve her zamanki gibi sorularla boğuşmadan uyukuya bırakmıştı kendini.

Saatler sonra gözlerinin dolmasını sağlayacak şeyin bir rüya olduğunu ve açık pencerenin onu hasta edeceğini bilmeden uyudu. Öyle uyudu ki dışardan gören ölüm uykusuna yattığını zannedebilirdi. Ama kimse bilmezdi ölüm uykusuna yatan o bedenin gerçekten ölümü arzuladığını...

✉✉✉

Bir bölümün daha sonu. Ne zaman bitecek bu fic?

İnanın ben de bilmiyorum kaç bölüm sürecek. Yani şu an yazdığım zaman bilmiyorum ama bunu yayımlamaya başlayacağım zaman biliyor olacağım whrguwhrjw doğal olarak yani

Son cümlede aklınız karışmasın Felix ölmedi. Evet sadece bunu diyecektim

Bana neden angst bir ficte bölüm açıklaması yaparken bu kadar neşelisin diye sormayın. Çünkü ben şimdiye kadar hiçbir yazdığım angst ficte ağlamadım. Ama aynısını bir başkası yazsın öküz gibi ağlarım afedersiniz

Arada siz de eğleniyorsunuz kötü mü...

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Bugünlük bu kadardı hoşçakalın ♡