Afdeling 43b

Z e v e n

"Jep, maar ik ga je iets bijzonders laten zien, wacht maar." antwoord hij. Na een paar trappen komen we bij een deur. "Ogen dicht, het moet een verrassing zijn" zegt Shawn "Shawn, als dit zo'n lame midden-in-de-nacht-onder-de-sterren-op-het-dak-en-oh-wat-zijn-we-perfect date is, ga ik je echt vermoorden hoor" antwoord ik als de enorme bitch die ik ben. "Don't worry, ik wou gewoon mijn favoriete plekje van deze kutplek laten zien" zegt hij glimlachend. "Ben je hier vaker geweest dan?" Vraag ik verward. "Ja, alleen toen zat ik op afdeling 43f." "Wtf is er ook nog een afdeling 43f?!" Vraag ik verbaasd. "Ja, en beloof me alsjeblieft dat je er alles aan doet om daar niet te komen, je moet echt best wel veel verkloten om daar terecht te komen." Als de pussy die ik ben durfde ik hem niet te vragen wat hij heeft gedaan, een verander ik snel van onderwerp. "Ey, maar waar is deze 'bijzondere plek' die je me wou laten zien? Vroeg ik maar snel. "Volg mij maar, we zijn er bijna. Maar beloof me dat je niet kijkt!" Na een paar bochten staan we stil. "Okey beautiful, open je ogen" zegt hij langzaam. Als ik m'n ogen opendoe, zie ik dat we op het hoogste punt van het ziekenhuis staan. "Omg Shawn , dit is zo mooi!" Je hebt uitzicht over de hele stad, en ziet alle lichtjes van de snelweg. "Zie, ik zei toch dat je het mooi zou vinden!" Zegt hij triomfantelijk. " Het is bijna net zo mooi als jij" zegt hij met de grootste cheesy smile die ik ooit heb gezien. Mijn god, wat is hij perfect... "Neem een foto, kun je langer van genieten" zegt Shawn grinnikend. Oh kut, ik had niet door dat ik aan het staren was. "Dont get your hopes up, Romeo." zeg ik plagend.

De volgende nachten spraken ze iedere nacht op het dak af, genietend van het uitzicht, totdat...

"Godverdetering, ik dacht dat je ervoor had gezorgd dat hij nooit meer terugkwam! Hoor ik Sanne opeens achter ons scheeuwen. "rustig, hijs waarschijnlijk binnen de kortste keren weer weg, hij is toch beroemd ofzo? Als zijn fans erachter komen word hij sowieso hieruit gekickt." hoor ik een andere stem zeggen. Geschrokken kijk ik naar Shawn. "sst, ze gaan zo wel weer weg, rustig maar" hoor ik hem fluisteren, ookal weet ik zeker dat hij net zo verward is als ik. Nadat we een tijdje gehurkt gewacht hadden tot ze écht weg waren durfde ik eindelijk geluid te maken. "what the fuck. Weet jij over welke mongool ze het hebben? Vraag ik aan Shawn. "e- ehmm, ne-e nnatuurlijk niet, w-waarom zou je zoiets aan mij vragen?" Antwoordt hij stotterend. Ik besloot het maar gewoon te negeren, en dat ik toch best wel moe aan het worden was. "Zullen we maar gewoon teruggaan? De begeleiders zullen zo wel wakker worden." Stel ik awkward voor "ehm sure, ik spreek je morgen wel weer, ik blijf hier nog even." Zegt hij met verdrietige ogen. En dat is het laatste wat hij tegen mij gezegd had voordat iets gebeurde wat ik nooit had verwacht...