Son Günüm || Tom Marvolo Riddle

32 -Regulus

"Avada kedavra!"

Ve o kadar lanetler sonrası acı içinde öldü küçük tavşan şu an sinirliydim sinirimi küçük tavandan çıkarıyordum ve sonunda da öldürdüm o kadar kötü olmuştum ki şu an o tavşana acımıyordum ağaç kütüğünün üstüne oturdum onun gelmesini bekledim tam 2 dakika geçikmişdi

"Hızlısın"

Arkamı ona dönmeden konuştum

"Tam iki dakika"

Yanıma oturdu o bana bakarken bense karşıyı izliyordum

"Beni ne kadar çabuk özledin"

Ona baktım eli ile saçlarımın bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı bense onu izliyordum o ise gülümsüyordu çok sinir bozucuydu sonra kaşlarımı çatıp konuştum

"Sence öldüğümde nereye gidicem?"

"Cennete noldu yoksa korkuyormusun?"

"Keşke ısırıldığım zaman ölseydim"

"Öyle söyleme sen şanslısın hiç olmazsa geç bir zaman içinde öleceksin"

"Hı hı ne demezsin"

"Bak ne diyicem eyer çok ölmek istiyorsun seni ısıra bilirim"

"Hayır ısıracak başka birilerini bul sen"

"Ariananın seni ısırdığına hayla inana mıyorum aslında söz vermişti insan kanı
Yerine hayvan kanı ile besleniceğine"

"Ben kan bile içmiyorum"

"Sen kafayımı yedin!?"

"Hayır?"

"Kan içmelisin Wendy yoksa yürümeye bile gücün olmaz"

"Ne gerek var ki zaten ölücem Klaus!"

"Sen delisin ayağa kalk "

Bileğimi tuttu ve beni oturduğum yerden kaldırdı kaşlarımı çatmış ona bakıyordum bileğimi bıraktığında bana bir iki adım yaklaştı kolunu bana uzattı

"Güçlenmen için kan ile beslenmelisin ve şu an kan olmadığı için benim kanımı içe bilirsin"

"Hayır bunu yapmiyicam"

"Göm şunu!"

Bağırdığında artık gülümsemiyordu tam tersine sinirli... görünüyordu yutkundum

"O iğrenç kanı içmiyicem!"

"Bak sen ölye iğrenç sanıyorsun tattığında gerçekten lezzetli olduğunu görüceksin"

"Hayır dedim!"

"Pekala böyle olmiyicak ya kanı içersin yada ben zorla yaparım"

"TAMAM!"

Gülümsedi sonra kolunu bana yaklaştırdı iç çektim ve yavaş yavaş yüzümü koluna yakınlaştırdım sonrada dişlerimi geçirdim

...

Şu an iyiydim ve asam ile Klausa bir iki haraket öğretiyordum

"Crucio!"

"Harikaa"

"Bu asa işi harikaymış bende alsam mı kendime" diye gülmeye başladı asamı bana uzattı aldıktan sonra yine konuştu

"Tadı nasıldı?"

"Hmm bir düşüneyim bencee... süperdi!"

"Sana söylemiştim ama sakın kendini kaybetme az kalsın etimi koparıyordun"

"Bunun için gerçekten üzgünüm şey... arianayı hiç gördün mü?"

"Ah Hayır onu bulduğumda işini bitiricem zaten. Bana yalan söyledi hemde bir meleze!"

"Sana bişey sormak istiyordum da"

"Ellbetde sora bilirsin"

"Bahsettiğin ariana sarı saçlımı?"

Kaşlarını çattı sonra anlamış gibi kaşları düzeldi

"Dur bidakka sen sarımı dedin?"

"Evet?"

"Benim bildiğim ariana siyah saçlı"

"O zaman"

Şaşkınlıkla birbirimize baktık

"Yani o zaman benim söylediğim ariana melez değil ölmiyicem değil mi!?"

"Evett!"

Heyecandan boynuna sarıldım oda kollarını belime sarıp beni yukarı kaldırdı ne kadar öyle kaldığımızı bilmiyorum sonra beni yere indirdi bende boğazımı demizleyip konuşmaya başladım

"Bunu diğerlerine anlatmalıyım!"

"Senin adına sevindim hadi birlikte gidelim"

...

"Bu süper bir haber Wendy! Marvolo bunu duyduğunda çok sevinecek!"

"Neyi Duyduğuma sevinicem ve klausun burda ne işi var?"

Eve giren yakışıklı çocuğa baktım

"Ölmiyicem Tom! Herşey bir yanlış anlaşılmaymış!"

"Nasıl yani?"

Klaus ellerini cebine sokup kendisi
devam etti

"Yanisi benim söylediğim ariana başkasıymış Wendy söylediğide başkasıymış demem o kii herşey bir yanlış anlaşılmaymış"

"Siz beni delimi edeceksiniz!?"

"Sevineceğin yerine bağrıyorsun Tom çok ayıp"

Bana sarıldı

"Gerçekten delisiniz"

Ayrıldıktan sonra Emily baktım oda benim kadar mutluydu sonra gülümsemesi yüzünden soldu ve konuştu

"Şey aslında bişeyler oldu Wendy"

"Yine noldu??"

"Bu gün mektup geldi ve... ve kardeşinin öldüğünü söylediler"

_____________