İnsan sevdiği insanı tanırdı bazıları ise çokta tanımazda aynı Wendy ve Jacob gibi Jacob çok pişmandı Wendy öyle sert davrandığı için ama onu yinede seviyordu zaten ilk görüşte ona aşık olmuştu ama bunu bir türlü kabullenmek istemiyordu Wendy yanlızdı kimsesi yoktu belki... belki herşeyi hatırlarsa en yakın arkadaşlarına geri döne bilirdi onları hatırlardı Wendy herşeyden habersizdi başına neler geliceğinden işte o an yine kabusundaydı...
"Merhaba? Kimse var mı? Heyy"
Kız karanlık yerde o kadar konuşmasına
Rağmen ses yoktu sonra ikizinin ona "arkandayım" diye sesini duydu
Kız arkasını döndü ve ona tıpatıp
Benzeyen kıza baktı "Seni tekrar görmek ne güzel Wendy" demişti kabusunda gördüğü Kız sonra Gerçek Wendy konuştu
" Yine ne söyliyip kafamı karıştırıcaksın!"
"Sakin ol ne güzel... yaşıyorsun"
"Evet yaşıyorum!"
İğrenerek Wendy bakmaya başladı ikizi onu süzüb sonra konuştu
"Kendine bak! Ne durumlara düştüğüne bak!"
"Ben gayet iyiyim asıl sen kendine bak yüzün bembeyaz göz altların şişmiş hele Saçların
Simsiyah"
"Bunu sen yaptın bunu sen kendine yaptın ilk önce saçlarına kıydın sonra gün geçtikçe ölmeye başladın"
"Ben hayatımdan memnunum"
"Hayat mı? Senin hayatın varmıydı ki... kabullen dönüp dolaştığın yer hep karanlık olucuk"
Kız bunu hüzünle söylemişti oda kendine acıyordu yaptığı hatalardan ama geri dönüşü yoktu
"S-sen ne dediğini bilmiyorsun arkadaşlarım bana destek oluyorlar"
Kafasını iki yana salladı
"Bazı kişilere güvenmemelisin bunu anladığını sanıyordum evet seni içtenlikle seven insanlar Elbetde olucak ama yakın olduğun kişilere güvenme bunu kendine yapma ben yaptım ve burada kendimi buldum belki şu an seni seve bilir ama yıl geçtikçe değişecek ve kendisini kaybedicek"
"Kimden söz ediyorsun??"
"Bunu söyliyemem söylersem bile uyandığında beyninden silinir"
"Kafamı karıştırmayı bırak sen kendin bize zarar veriyorsun!"
"BİR BOK BİLDİĞİN YOK!!"
Kız Sonlarda sesini yükseltmişti ve bu Wendy uyandırmıştı uyandığında nefes nefeseydi etrafına baktı nerdeydi? Önce Jacob ile kavgasını Hatırladı sonra odaya iyice baktı hatırladı buranın Tomun odası olduğunu ve birazda olsa rahatladı ayağa kalktı ve aynaya baktı o an anladı ki aynalarda görükmediğini bunu görünce yutkundu ama eskiden görüküyordu kafasında soru işaretleri vardı ikizi ona ne demeye çalışıyordu kime güvenme diyordu Emily? Ona mı hayır hata yapmiyicağından emindi Adel mi? Hayır o çok iyi kalpli biriydi ama onada güvenmemeliydi ama ona ne kötülüğüm ola bilirdi ki? Tek insanlar kaldı Jacob,Tom ama onlar da neden yapsınlar ki sonuçta Wendy seviyorlardı Kız artık kime güveneceğini bilmiyordu
"Nerdeydin?"
Kız duyduğu ses ile Arkasını döndü Tom kapıdan içeri giriyordu girincede kapıyı kapattı
"Nasılsın?"
Kız sadece Toma baktı sonra kızın gözleri dolmaya başladı ona sarılmak istedi ama yapamadı Wendy nin iyi olmadığını anlayıp bir iki adım atıktan sonra ona sarıldı Kız hemen karşılık verdi çenesini kızın başına koydu kızın ağzından bir hıçkırık koptu biraz daha Tomun göğsüne sokuldu Kız
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Günüm || Tom Marvolo Riddle
Fiksi RemajaBen hiç kimseyi Seni sevdiğim kadar sevmedim ~Wendy Black~ Kötü veya iyi diye bişey yoktur Sadece güçlü olan ve o gücü elde edemeyecek kadar zayıf olanlar vardır ~Tom Marvolo Riddle~
