Tekerlekli sandalye | Yoonmin | ✓TAMAMLANDI

16.Bölüm

Selamlarrr gene ben

Artık bölümleri düzenli atmaya çalışıcam yani 3 günde bir bölüm atcam

Neyse çok konuşmaya gerek yok bölüme geçin

Uyuyamıyordum. Ne kadar çalışsamda olmuyordu, o piçin bana yaptıkları aklımdaydı sürekli. Düşünüyorum, ben bunu yaşıcak ne yaptım? Fazlada düşünmek istemiyorum sonra olayın içinden çıkamam. Hava almak için çadırdan çıktım, bu sefer hırkada almayı unutmadım. Hırkamı giyip yoonginin yanağına bir öpücük kondurdum. Şimdi fark ettimde uyurken çok masumdu.

Ama nerden bilebilirdimki bu masumluğun arkasında olanı

Telefonumdan saate baktım 1.40 dı. Umursamadım ve o gün gittiğim yere gittim. Yürürken ağacın altında duran bir yavru tavşanı gördüm. Oww çok tatlı bu. Hemen yanına ilerleyip yere çömeldim. Sanırım yaralıydı çünkü ayağı biraz kandı. Hemen çebimde olan bir bez parçasını (?) alıp tavçanın ayağını sardım. Cebimde bez parçasının (?) ne işi var bilmiyorum. Kucağıma alıp onunla beraber gittim.

Vardığımda yere oturup gök yüzüne bakmaya başladım bir yandanda tabşanla konuşuyordum.

"Yıldızlar çok güzel değilmi?"

Sanki beni anlamış gibi yüzüme kulaklarını sürtmeye başladı.

"Aaa yapma gıdıklanıyorum!"

Elime alıp bacaklarımı bağdaş kurdum, tavşanıda kucağıma geri koymuştum. Böyle daha rahat çünkü.

"AA sana isim bulmadık, dur düşüniyim."

Aklıma bir çok isim geliyor ama karara veremiyorum. En sonunda karar vermiştim.

"Buldum kuki olsun. Hem yakıştıda sana, ay ışığından rengin fazla gözükmüyor ama kahverengi olduğunu tahmin ediyorum."

Bir saat böyle geçmişti. En sonundada uykum gelince yerimden kalkıp kucağımdaki tavşan ile çadırın oraya ilerledim.

Çadırlara geldiğimde eunwooyu görmeyi beklemiyordum. Beni fark etmesin diye geri geri gidiyordumki ayağımın altındaki dal kırıldı ve onun beni fark etmesini sağladı. Bana doğru gelmeye başladığında arkamı dönüp koşmaya başladım. Ara sıra arkamada bakıyordum yaklaşmışmı diye. Her seferinde biraz daha uzak kalıyordu.

En sonunda gözden kaybolunca bir ağacın arkasına saklandım. Kukiye baktığımda yoktu. Aman tanrım nereye gitti bu tavşan. Off şimdi de bu çıktı başıma ,telefonumun ışığını yakıp etrafa bakınmaya başladım.

"Kuki nerdesin?"

"Hadi çık ortaya."

En son çalılıklara baktığımda orda birşey kemirirken bulmuştum. Yanına eğilip daha çok yanına gittim.

"Oh burdaymışsın korkuttun beni. Neyse hadi gel bakim."

Geri kucağıma alıp ayağa kalktım. Etrafa bakındığımda heryer bir birlerine benziyordu. Siktir kayboldum galiba.

Nereden gelmiştimki ben heryer bir birlerine benziyor. Telefonumu alıp felixi aramak istedim ama lanet olsun ki çekmiyor telefon. Ben hangi akıl ile koştumki bağırsam yetiyordu. Şuan bunları düşünücek halde değilim. Kucağımda kuki elimde telefon flaşı ile yolu bulmaya çalışıyordum.

Flaş bi anda kapınınca şarjımın bittiğini anlamak zor değildi.

"Lanet olsun neden herşey üst üste gelmiyorki."

Oflayıp telefonu cebime koydum ve yoluma ay ışığı ile devam ettim.

---

Ne kadar ilerledim bilmiyorum ama tek bildiğim şey ise karşımda bir kurtun olmasıydı. Artık dua etmeye başlamıştım. Kurt bana hırlamaya başlayınca arkama bakmadan koşmaya başladım. Tabi ne kadar oluyorsa.