Sesin...çok güzel

|oneshot| İyi geceler~

Art credit: jizhu68846825 on twt

Toya uykusuzluk(insomnia) hastalığına sahipti.Yine onu uykusuz bırakan gecelerden biriydi.Ne yapsa fayda etmiyordu.Uyuyamıyordu.

Normal bir insan gibi bir uyku düzeni yoktu.En fazla 4-5 saat uyuyabiliyordu ki o da çok zordu.

Toya tavanı izlerken aklına camını açma fikri geldi.Yatağından kalkıp camını açmak için ilerledi.Camı açıp gelen oksijeni derince içine çekti.

"Belki de yürüyüşe çıkmalıyım." diye düşündü.Gecenin 4'ünde kimse dışarıda değildi.Toya kalabalık ortamları sevmediği için, bu saatlerde dışarı çıkmak onun işine geliyordu.

Babası ve annesi iş seyahatine çıkmıştı.Ev bomboştu.Hiçkimseye hesap sormadan dışarı çıkabilirdi.

"Belki dışarıda oksijen almak iyi gelir." diye düşünerek kendini odasından dışarı attı.Yaz günü olduğu için mont bile giymemişti.Pijamalarıyla olduğu gibi dışarı çıkmıştı.

———

Yaklaşık 10 dakika sonra Toya bir parka geldi.Ve şaşkınlıkla parktaki salıncağa bakıyordu.Birisi salıncakta oturmuş,ağlıyordu.

Hıçkırıklarını gizleyemeden ağlayan turuncu saçlı,onun yaşlarında bir çocuktu.Toya normalde pek konuşkan değildir,ama şaşkınlığını gizleyemedi.

Öbür yanındaki salıncağa oturdu.Hafif hafif sallanmaya başladı.Ağlayan çocuk ise kendini,yüzünü biraz daha gizlemeye çalışıyordu.

Toya bunu fark etti.Sallanmayı bırakıp,konuşmak için ağzını araladı."Kendini saklamana gerek yok.Rahat ol." dedi,yumuşak bir ses ile.

Turuncu saçlı çocuk "Kahretsin." diye mırıldandı.Toya nedenini anlayamamıştı.Sorgulamadı da.

Toya nedense bu yabancının eşliğinde sessizlikte oturmayı sevmişti.Yabancının burun çekmesi,hıçkırması onu hiç rahatsız etmiyordu.

Biraz sessizlikten sonra Toya tekrardan ağzını araladı."İstersen anlata-..." derken sözü kesildi."Tamam lan tamam!" diye bağırdı,turuncu saçlı çocuk.

Toya bu aniden bağırış ile ürktü.Hemen kendine geldi.Birinin ona bağırmasına alışıktı.

"Ben Akito Shinonome.Belki tanıyorsundur!Adım herkesin diline düşmüş!" bunu derken hıçkırıklarını tutamadı.Hiç göz göze gelmediği Toya ile göz göze geldi.

Toya anlamamış bir şekilde bakıyordu."Tanımıyorum." diyebildi.

Akito şaşkınlıkla "Ha?!" dedi.Sonra kafasını yere doğru çevirdi."Belki aynı okulda değilizdir." dedi,Akito.

Toya havaya,yıldızlara doğru baktı."Ben okula gitmiyorum." dedi.

Akito tekrardan başını kaldırdı.Hafif gülümsedi."Saçmalama!Benimle yaşıt gözüküyorsun.Böyle kimseyi kandıramazsın." dedi.

Toya,Akito'ya baktı.Ay ışığında Akito'nun ağlamaktan kıpkırmızı olmuş,sulu gözleri çok hoş gözüküyordu."Kandırmıyorum.Evden okuyorum ben.Yani öğretmenler eve geliyor." diye açıkladı,Toya.

Akito yukarı,yıldızlara doğru baktı."Güzel olmalı.Evden okumak..." dedi.

"Hayır." diye araya girdi,Toya.Hiç arkadaşı yoktu.Doğduğundan beri hastalığından dolayı evden okuyordu.Okula gitmenin nasıl bir şey olduğunu hep merak etmişti.

"En azından okuldaki saçma insanlarla..." derken burun çekti,Akito.Ağlaması durmuş gibiydi,ama anlaşılan tekrardan başlamıştı."Ha...Ben sana derdimi anlatacaktım." dedi,Akito birden.