atlantis tapes 𔗫 suegiku

oralarda kimse var mı?

"neredeydi demiştiniz?"

"tam burada."

sarışın çocuk uykulu gözlerini ovuşturup kendini etrafa bakmaya zorladı. ağrıyan başını görmezden gelmek için hafifçe kaşlarını çattı. küçük burnunun ucu kızarmış, soğuktan katılaşmış parmaklarını alıştırmak için açıp kapatırken bakışlarını kendinden birkaç adım ötede, etrafı inceleyen kahverengi saçlı adama çevirmişti.

buz gibi hava önü açık kırmızı kabanından içeri süzülüyor, ince gömleğini aşıp tenine saplanıyordu kahverengi saçlı oğlanın. güneş artık tamamen kaybolmak üzereydi. hâlâ hiçbir ilerleme kaydedememiş olmak, bir türlü dolduramadığı boşluk hissinin üzerine bir duygu karmaşası olarak düğüm gibi atıldı.

sarışın oğlan saçlarının arasında dolanıp yüzüne dokunan rüzgarla gözlerini kıstı. "burada kimse yok, tecchou-san."

"olmalı." kıyıya yaklaşan dalgaya doğru döndürdü vücudunu. ayakları hâlâ ıslaktı, sudan çıkalı epey olmasına rağmen soğuk hava nedeniyle bir türlü kurumamışlardı. "hep buraya gelirdi. burada olmalı."

sarışın çocuk birkaç saniye düşündü, elini yanağına götürüp ofladı. "neden başka yerde aramıyoruz? belki gitmiştir buradan, tecchou-san. sıkılmıştır. neden burada tek başına beklesin ki?"

"her şafak vakti beraber gelirdik buraya. onun için geleceğimi biliyor olmalı."

birkaç adım daha atıp çıplak ayaklarını soğuk suyla buluşturdu sarışın çocuk. kendinden uzun olan adama baktı ve hafifçe başını salladı. yüzeye vuran sakin dalganın kıyıya sürüklediği küçük bir taş parçası takıldı gözüne, eğildi ve eline aldı. baş parmağıyla üzerindeki kumu temizledi ve taşı görünür kıldı. dudakları parlak bir gülümseme ile aydınlanırken kahverengi saçlarını gözlerinin önünden çekmeye çalışan adama döndü.

"o hâlde ben de her şafak vaktinde burada, sizinle olacağım."

sarışın çocuğun aydınlık yüzünü izlerken istemsizce havaya kalkan kaşlarına engel olamadı. silik bir gülümsemeyle karşılık verdi ona, yorgun gözleri kısıldı.

"teşekkür ederim, kenji."