SI Bai Yun Xian ay nakatayong napakagat labi, ayaw aminin ang pagiging tunay ng mga Jade Dew na tabletas, ngunit mahirap na ngayong pabulaanan ang pinaplano ni Jun Wu Xie.
Ngunit, paano ito naging posible?
Si Jun Wu Xie ay isa lamang Binibini ng Palasyo ni Lin, walang paraan na alam niya ang resipe para sa Jade Dew na tableta. Imposibleng maproseso at magawa niya ang mga Jade Dew na Tableta na iyon!
Bukod dito, nakamit niya ito sa kalahating araw! Ito ay hindi mailarawan ng isip na siya ay gumawa ng isang bote ng Jade Dew Tableta sa isang maikling panahon ng oras, gumawa siya ng DALAWANG bote sa gayon!
“Luma na ang iyong silid ng pugon at gumuho, at nasayang ang maraming oras ko sa pagpino ng mga tabletas . ” reklamo ni Jun Wu Xie kay Mo Qian Yuan .
Dahil nasira ang silid ng pugon dahil sa hindi paggamit at pagpapabaya, at karamihan sa mga kagamitan ay hindi nagagamit, si Jun Wu Xie ay gumawa sana ng lima sa halip na dalawang tigdas na bote.
Pinigil ni Mo Qian Yuan ang kanyang pagtawa sa pag-iisip na idineklara ni Bai Yun Xian na ang pagawa ng Jade Dew na tableta ay kailangan ng tatlo hanggang limang araw, at ang pangit na pagsaway ni Jun Wu Xie sa pamamagitan ng paggawa ng dalawang bote sa loob ng kalahating araw. Upang magdagdag ng insulto sa pinsala, sinabi niya ngayon na ang aking silid ng pugon ay sira-sira at ang mga kagamitan ay sira din, na naging sanhi ng kanyang pagkaantala sa paggawa, na sinasabi kay Bai Yun Xian na siya ay may kakayahang higit pa sa perpektong mga kondisyon?
Ang hindi sinasabing pagsaway at inosenteng pag-ungol na ito, ay naghatid ng isa pang dalawang sampal sa mukha ni Bai Yun Xian.
Ganyan kasiglahan! Halos marinig mo sila!
Sa wakas ay naunawaan ni Mo Qian Yuan ang paghamak ni Jun Wu Xie sa mga Jade Dew na tableta.
Ang papuri ni Bai Yun Xian para sa kanyang walang kapantay na mamahaling Jade Dew na mga tabletas, sa mga kamay ni Jun Wu Xie, ay naging mga walang kwentang bato, na ibinato sa mukha ni Bai Yun Xian.
"Jun Wu Xie, paano mo nalaman ang resipe ng gamot ng Angkan ng Qing Yun!" Si Bai Yun Xian ay namumula sa galit, dahil hindi pa siya napahiya nang ganito.
Walang pakialam na sumagot si Jun Wu Xie: "Kailangan mo ng resipe para dito? Malalaman mo sa pamamagitan lamang ng pag-amoy sa kanila. ”
“ … . . "Halos mabula ni Bai Yun Xian ang bibig sa kanyang nakakainis na tono.
Si Mo Xuan Fei, na naramdamang hindi na makontrol ang sitwasyon, hinawakan niya si Bai Yun Xian sa balikat.
“Nagbibiro lang kami ngayon, gabi na, dapat na tayong umalis. ” Biglang sabi ni Mo Xuan Fei, sa pag-aakalang sila ay napahiya nang husto at ang pananatili ng mas matagal ay lalo lamang silang mapapahiya.
“Huwag magmadali, mahal kong kapatid . Hindi pa na patunayan ni Binibining Bai ang pagiging tunay ng mga tabletas. ” Ayaw siyang pakawalan ni Mo Qian Yuan .
Pinandilatan ni Bai Yun Xian si Jun Wu Xie, nais pumatay sa kanyang mga tingin.
Nahihirapang hanapin ang mga salita, mahinang bumulong siya: “Ang mga tabletang iyon ay … . . Jade Dew na tableta. ”
Ang mga salitang iyon ay tila nawalan siya ng lakas habang siya ay natisod, ang kanyang mga binti ay bumigay. .
"Yun Xian!" Si Mo Xuan Fei ay nagmamadaling hawakan siya, at sa nagngangalit na mga ngipin: "Hindi na namin kayo ipagpipilitan, Mukhang masama ang pakiramdam ni Yun Xian, hahabol ulit tayo sa ibang araw. ”
Nang hindi naghihintay ng tugon ni Mo Qian Yuan, nagmamadaling lumabas si Mo Yuan Fei, pinatayo niya si Bai Yun Xian.
Ang eunuko na nagdadala ng mga regalo, nalilito, nagmamadaling nagmadali sa likod ng Pangalawang Prinsipe, upang iharap ang mga hiyas.
Nang makaalis na ang lahat, hindi na napigilan ni Mo Qian Yuan ang kanyang katuwaan at tumawa siya ng malakas.
"Jun Wu Xie, Jun Wu Xie, labis mo akong ikinagulat, ang kahihiyan na pinaranas mo sa kapatid ko at ni Bai Yun Xian ngayon, ito ay isang magandang tanawin! Itinago mo ang katotohanan sa simula, hinikayat mo silang lumubog nang mas malalim sa pamamagitan ng pagpayag sa kanila na magyabang pa, bago mo ihulog ang palakol . Iyon ay sadyang masama! Ha ha ha . ”
Sinulyapan ni Jun Wu Xie si Mo Qian Yuan na tumatawa ng taimtim, at nag-isip sa sarili.
masama? hindi ko akalain.
Ang kahihiyang dinanas nila ngayon ay sarili nilang kagagawan. Ang kasamaan ay nagdudulot ng kasamaan.
“Pero, ang mga kilos mo ngayon ay magbubunga ng galit nilang dalawa . ” babala ni Mo Qian Yuan .
"Ito ay tiyak na mangyayari. ” Ibinaba ni Jun Wu Xie ang kanyang mga mata, itinago ang nakamamatay na sulyap na panandaliang kumislap sa kanyang mga mata.
BINABASA MO ANG
GENIUS DOCTOR BLACK BELLY MISS (Tagalog Version) PAGE 1
Historical Fiction"TRANSLATE IN TAGALOG" Noong siya ay labing-apat na taong gulang, sa murang edad, Siya ay isang henyong manggagamot na ikinulong ng kanyang lolo, Sinunog niya ang kanyang kulungan kung saan siya nakatira nang higit sa Sampung taon. Ngunit Nang maka...
