Innocent Hug ❤️‍🩹💫🔞🍃

Part 08 ❤️‍🩹💫

මීටින් එක ඉවර වෙලා හැමෝම මීටින් රූම් එකෙන් එලියට යද්දි, ජන්ග්කුක් ‍යුන්ගි වගේම ටේහ්‍යුන් මීටින් රූම් එකේ ඉතිරි උනා......

"ඉතින් Mr.Jungkook... මන් හිතනවා අපිට මේ project එක ගොඩක් හොදට කරගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා....."

ජන්ග්කුක් ඉදගෙන හිටපු තැනින් නැගිටලා ටිකෙන් ටික ලන් උනේ ටේහ්‍යුන් ඉදගෙන හිටපු පුටුව ලගටයී.... ඉදගෙන හිටපු ටේ ලගට ලං වුනු ජන්ග්කුක්.....

"ඔව් ගොඩාක් හොදට වෙයි.....ඒත් ඊට කලින් මට මේ කොටි පැටියා එක්ක බේරගන්න ප්‍රශ්නයක් තියනවා...... "

" Excuse me Mr.jungkook මොකක් ගැනද ඔයා මේ කියන්නේ මට තේරෙන්නේ නෑනේ....."

"තේරෙන්නේ නැද්ද... නැත්නම් ඒ වගේ රගපානවද.....??"

මේ වෙනකොටත් යුන්ගි රූම් එකෙන් එලියට ගියේ දෙන්නට ඕනි දෙයක් තනියම කරගන්න ඉඩ දෙන්න ඕනි නිසයි

"අහ්ම්ම් මට කිසි දෙයක් තේරෙන්නෙත් නෑ... මන් කිසි දෙයක් දන්නෙත් නෑ.... "

ජන්ග්කුක්ගේ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන කෙලින්ම උත්තර දීපු ටේහ්‍යුන් ඒ ඇස් අතරේ අතරමන් උනා කිව්වොත් හරි..... මොකද්දෝ හුරු ගතියක් ඒ ඇස් දෙකෙන් දැක්කත් ඒ ගැන කිසිම මතකයක් ටේහ්‍යුන්ට තිබුනේ නෑ.....

මේ දේවල් ඇහුනගෙන් ජන්ග්කුක් නම් හිටියේ හොදින් නෙවෙයි ... දරාගන්න බැරි දුකක් වගේම ලොකු කේන්තියක් ආපු ජන්ග්කුක් දෙපාරක් නොහිතා ටේගේ කොලර් එකෙන් අල්ලන් ටේව නැගිට්ටවලා......

තමුසේ කොහොමද කියනවා මට එහම කරේ....... අහ්හ් පොඩ්ඩක්වත් මන් ගැන දුකක් නැද්ද...? කාගේ කීමටද මෙහෙම කරන්නේ.... එදා අපි අවුරුදු දෙකකට කලින් අන්තිමට හම්බුන දවසේ ඉදන් අද වෙනකන් එක කෝල් එකක් එක මැසේජ් එකක් අඩුම තරමේ එකම එක පාරක් මේ ඇස් දෙකෙන් මන් දිහා බලන්න මං ලගට ආවද.....? කියනවා ටේ කියන්වා..... එදා මන් තමුසෙගේ ගෙදරට ගියාම දන්නේ ඇක්සිඩන්ට් වෙලා කියලා .... පාරක් පාරක් ගානේ තිබ්බ හැම හොස්පිටල් එකක් නෑර මන් හෙව්වා......

හිතේ තිබ්බ දුකට ටේගේ ඇස් දෙක දිහාම බලාගෙන කියවගෙන කියවගෙන ගිය ජන්ග්කුක්, අනිත් මිනිස්සු ඉස්සරහ.. කොච්චර තද චරිතයක් උනත් ඇස් දෙකෙන් කඩාහැලෙන් කදුලු බිංදු මේ මොහොතේ නවත්තගන්නට පුලුවන් කමක් තිබ්බේ නෑ......