𝑬𝑷𝑰𝑳𝑶𝑮𝑼𝑬

26 12 0
                                    

"Eli!" tawag ng isang pamilyar na boses, asan ako?

"Asan ako, anong nangyari?" tanong ko saka umayos ng higa, puro puti ang nakikita ko. Si Mark ba tong nasa harap ko? Siya nga pero iba ang itsura niya.

Nang maiayos ko naman ang sarili at paningin ko ay may biglang nag pasukan na doktor sa loob, nasa ospital ako.

"Ms. Mendoza kamusta ang pakiramdam mo?" tanong sakin ng isa sa mga doktor.

"Never been better" sagot ko and then he checked me again and again, i looked at Mark who has a worried looked in his face while the doctor examines me.

"Whats happening? why am i here?" tanong ko kay Mark

"Ija, wala ka bang naalala after the accident?" tanong doctor sakin saka namanlumapit si Mark.

"Accident? what accident?" tanong ko and Mark just looked at me.

"A car crash happen 5 years ago?" tanong ng doktor sakin na ikinagulat ko

"5 years ago?!" i was shocked.

"Yes Ms. Mendoza, you've been in a coma for 5 years after the car crash happen 5 years ago" sabi ng doktor and he handed me his tablet, its a news article 5 years ago about the car crash collision which makes 5 people in total with serious injured, 2 of them got into a coma.

"Where's Luna?" i asked Mark as Kurt and James and another familiar face burst into the windows. They looked shocked ng makita akong gising.

"I assume your talking about Ms. Amara, she's also in coma, just like you were before you gained consciousness. I prefer not getting out of your bed Ms. Mendoza, just rest for a while" sabi ng doctor at akmang aalis.

"Rest for a while? I've been in coma for 5 years, ilang taon na yung nawala sakin i want to see Luna Please!" i begged pero tuluyan ng umalis yung doctor, i was devastated.

I cried at that moment as all of the things started to pin in my head. I was in coma for freaking 5 years.

5 years were wasted. My hair grow, i mean grow, their really long now, my nail were kind of long too, and im kind of skinny at this point. 

i feel dizzy, as if umiikot ang paligid ko, i feel my nose got sudden runny and blood starts to fall hanggang sa onti onti ng dumilim ang paningin ko.

Eli's point of View...

Napamulat naan ako ng mata ng wala sa oras, it was just a dream thanks lord.

Napatayo naman ako sa hinihigan ko saka hinanap ang phone ko but I cant find it anywhere, nung nag pa linga linga naman ako sa paligid at may nakita akong kalendaryo saka lang ako nakahinga ng maluwag ng makita ko kung anong petsa na.

panaginip lang buti naman, akala ko ay na coma na talaga ako ng 5 taon, i touch my hair at ganon parin ang haba niya, maikli parin at yung nail ko, they all looked the same pero may naka tusok sa ibabaw ng palad ko, may dextrose ako sa kamay.

As everything starts to get in my head how Mark and I got into the accident ay natulala na lang ako, kaya pala medyo masakit ang katawan ko. 

Guess Im at the hospital ngayon, pero walamg tao, di ko rin alam kung anong oras na, tumayo naman ako sa kama ko saka kinuha yung dextrose na nakasabit saka ako lumapit sa bintana, Paumaga ba or pa hapon?

Lumabas naman ako ng kwarto saka tumingin sa labas, mukhang wala namang nurse kaya lumabas na ako, di ko alam kung nasang ospital ako ngayon kaya naman bumaba akong ground floor para hanapin yung nurse desk.

The Dreamers : The First Dream Book 1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon