Go back to sleep doll / Bucky Barnes

We'll be alright

Şarkı - As The World Caves In

"Oh, girl, it's you that I lie with. As the atom bomb locks in. Oh it's you I watch TV with. As the world, as the world caves in."

---

"Baban bir HYDRA ajanı Rina, ve Bucky'i o vurmuş..."

Tony'nin söyledikleri beynimde yankılandı, ben onunla ilk görüştüğümde nasıl tepki vereceğimi düşünüyordum. Sevdiğim adamı yaralayan bir ajan olmasını değil.

Belki de bir günah işlemiştik? neden bizim başımıza geliyordu bunlar. 

Dolan gözlerimle geri oturdum kalktığım sandalyeme, ailemden kalan tek kişinin böyle biri çıkması.

Çok kavga ederdi annem ve babam, belki de bu yüzdendi. Annem hiç bir zaman söylememişti.

Belki de bilmiyordu?

Tony sandalyemin önünde diz çöktü, boş ve dolu gözlerle bakıyordum etrafa. Gerçekten arafta kalmayı tadıyordum.

"Üzgünüm" 

Tony yanağımı okşadı, gözlerimde hazır akmayı bekleyen yaşlar harekete geçmişlerdi. 

"Neden...?" fısıldadım kendi kendime, daha Bucky şokunu atlatamamışken üst üste gelen haberler yormuştu beni.

Ellerimle kapattım yüzümü, Tony beni kendine çekti ve omzunda  ağlamama izin verdi.

Neden ağlıyordum şimdi? Babam sandığım adam bir pislik çıktı diye mi?

Hayır, annem ve sevdiğim adam için ağlıyordum. Sinir ya da üzüntü her ne derseniz artık. 

Fakat üzerime düşeni yapacaktım, her ne kadar henüz ne olduğunu bilmesem de.

"Sen güçlü bir kızsın Rina" Tony beni omzundan kaldırdı ve nazik hareketlerle ellerimi yüzümden çekti. Ne kadar görünüşüm bulanık olsa da onun da gözünden akan bir kaç damla yaş barizdi.

"Üstesinden geliriz." Tony gözlerimdeki yaşları sildi ve dolu gözleriyle gülümsedi. "Ailen yanında" 

Duyduklarımla daha da arttı ağlamam, fakat bu sefer gülümsedim ve daha sıkı sarıldım Tony'e.

Haklıydı. Annemin, babamın, kısacası kaybettiğim ailemin ve kalbimdeki boşlukların yerini dolduranlar vardı.

---

"Sevgilim" Bucky'nin yatakta duran elini tuttum, göz yaşları gitmişti şimdi. Yerinde sevgilinin iyi olmasının mutluluğu vardı.

Bir süre sonra Bruce gelmişti yanımıza, içeri girebileceğimizi söylediğinde atlamıştım ben de.

Karın kaslarının hemen yanındaki koca sargılara baktım. Aslında normal bir insan kadar hasar almazdı ama kurşunlar normal bir insan için çok daha tehlikeliydi. Süper askerlere özel üretim olduğunu düşünüyoruz.

Neyse, iyiydi ya en azından.

Solmuş yüzüne baktım, dudakları kurumuştu ve kaşlarını çatmıştı. Umarım kabusları hapsetmemişlerdir onu yine.

Bucky huzursuzca kıpırdamaya başladı yatağında, fakat hala uykudaydı.

Hemen elini daha sıkı tuttum, elimi yüzünde gezdirip kestiğim kısa saçlarını okşadım. Burada olduğumu hatırlattım ona, yalnız hissetmesin diye.

Bucky ilk baş irkildi sesimi duyduğunda, sonra sakinleşmeye başladı. Uykusundan alı kalmamıştı. 

Dinlenmesi gerekiyordu, o yüzden çok rahatsız etmedim ve kafamı yatağın kenarına yaslayıp gözlerimi kapattım.