Go back to sleep doll / Bucky Barnes

A life as an Avenger

Şarkı - Cherry

"Darlin', darlin', darlin'. I fall to pieces when I'm with you."

---

Bucky ve ben artık gruba resmi olarak katılmıştık, artık her birimiz bir Avengerdık.

İnternetin her yerinde de görüntülerimiz dolaşıyordu, insanlar bana Mavi Fırtına ismini takmışlardı. Ben ne kadar kendimi bir süper kahraman olarak görmesem de internet çokta bana isim bile bulmuştu. E bana da kabul etmek düşüyordu.

Sanırım savaştan sonraki 3. günümüzdeydik, Tony'nin dediği gibi kimse bir şey yapmıyor ve herkes yatıyordu, doğal olarak herkes yorulmuştu.

"Ah belim! sanırım koca bir kaplumbağanın içinde girmek kötü bir fikirdi." dedi Tony kanepede rahatsızca kıpırdandığı sırada, şu an bütün bir Avenger salondaki kanepelere yayılmış pinekliyorduk.

Tony L şeklindeki kanepenin en köşesindeydi, onun yanında hemen Clint vardı ve Natasha'da kafasını Clint'in kucağına koymuştu. Onların hemen yanında Bruce, Bruce'un yanında da Bucky ve ben vardık. Bucky önümde yerde oturuyordu ve ben de onun saçıyla oynuyordum, Steve de solumdaydı. Alpine ise Bruce'un kucağındaki yerini almıştı.

"Ya ne demezsin uzaydan gelen bir asa ile portal kapat bakalım nasıl oluyor" dedi Natasha kafasını Tony'e çevirerek. Süper askerler bile yorulduysa bizim halimiz harap.

"Cidden hangimiz ne kadar yoruldu diye mi konuşacağız?" Steve oturduğu yerden sızlandı, hepimiz çok yorgunduk.

"Tony, sana bir şey sorabilir miyim?" dedim kafamı ona çevirip.

"Ah sakın benden ayağa kalkmam gereken bir şey isteme Rina" dedi Tony kaşlarını çatarak.

"Merak etme başka bir şey, Bucky ve ben buraya ilk geldiğimiz gün bir saldırı olmuştu hatırlıyor musun?"

Sorduğum soruya karşılık Tony gerilmiş görünüyordu, merakım daha da artmıştı.

"Kimmiş onlar? sormak için vakit bulamadım." herkesi bir merak kaplamıştı, Tony ise gittikçe geriliyordu.

Tony durdu, söyleyip söylememek arasında kalmış gibiydi.

"Tony?" Natasha tek kaşını kaldırdı, artık herkes işkillenmişti.

"Adamlar HYDRA'nın adamlarıymış, siz oradan kaçtığınız için gelmişler fakat başaramadılar... başaramayacaklar." Tony cümlesini hırsla bitirmişti, geriye kalanların bir kaçı şoktaydı, bir kaçı ise sanki bekliyormuş gibi bir ifade takındılar.

Bucky'yi bilemem ama kendimi suçlu hissettim, sonunda bize evlerini açmaları çok hoştu ve zorunda da değildiler, şimdi böyle bizden dolayı tehlikede olmaları huzurumu kaçırmıştı.

"Ben... yani biz, özür dileriz. Sizi tehlikeye atmayı gerçekten istemezdik." Bucky yerine konuştuğum için gergindim fakat o da aynı düşünüyordu.

"Evet, böyle olmasını istermezdik." dedi Bucky, fakat herkes kaşlarını çatmıştı.

"Rina saçmalıyorsunuz şu anda, o pislikler ne seni ne Bucky'i hiç kimseyi buradan alamazlar. İzin vermem! kendinizi suçlu hissetmeyin, artık siz de bir Avengersınız. Eğer aile olacaksak zorlukların üstesinden de beraber geleceğiz."