Bütün oklar isabet ederdi yanında
Hiçbir oyun kaçınılmazdı
Ben en güzel okçusuydum tahtaların
İsabetlerin önünde eğildiği
İyi bir kumarbaz gibiydim seninleyken
Ta ki kumarın büyüsüne kapılana dek
Ve sonra kaybettim yeniden
Kaybettim ve kaybettim
Çok hızlıydım sen varken
Koşardım öyle bir kaçardım ki gerçeklerden
Ağlamam bile bir o kadar aniydi
Şimdi gözyaşlarım yarışı geçemiyor
Bir gerçek var sadece
İkimiz de biliyoruz canım
Sen beni ağlatmıyorsun artık
Boşuna üstün görüyorsun kendini
Afrodit gözyaşlarını herkes için dökmez
Döktüm doğruydu, bolca döktüm
Ancak senin boncuklar artık batıyor bana
Kurudular ve uçtular uzaklara
