Zindan soğuk ve karanlık
Rüzgarın esmediği dört duvar,
Güneşin doğup batmadığı tek yer
Ne zaman çıkacağım buradan bilmiyorum
Üstüme üstüme gelen duvarlar;
Duvardaki çentik izleri,
Geceleri giren az buçuk ışık
Kendi gölgem bile benden daha insan
Sanki gölgemin gölgesi benim
Ne zaman yabancı oldum bu kadar kendime,
Kendimi soktuğum zindanın demirliklerine
Kendimi aynada görmeyeli ne kadar oldu?
Seni öpmeyeli ne kadar oldu?
Sana mektuplar yazdım tonlarca
Hepsi aklımdaydı sayfalara dökmedim
Bu yüzden ulaşamadılar sana
Belki de bu yüzden ölmüşümdür gözünde
Gerçi ben belki de ölmüşümdür şimdi
Burası da benim cehennemimdir,
Buranın soğuğu da beni yakan ateştir
Sen yıldızları izlersin geceleri bilirim
Ben duvarları izliyorum canım
Ve o duvarların arasında o kadar sıkıştım ki
Kendimi kurtarmaya gücüm kalmadı
Beni affetmesini istediğim tek kişi sensin
Affet beni ve kurtar
Başka nasıl çıkılır buradan bilmiyorum
Buranın suçlusu benim
Ve sana mahkumum
