kendime karşı silahlanmış gibiyim
sağ kalmak zor geliyor bu savaşta
bir gövdem var sağ ama o da yorgun
içimde dinmek bilmeyen bir ateş var
bu ateşte herkesi yakıyorum umarsızca
küllenen alevle en çok kendimi hırpalıyorum
yaktığım insanlar da birer beden
peki ya ben?
ben bir yalanı mı yaşıyorum acısızca?
iç çekişlerim ve soluduğum bu hava
nefes almama yetmiyor bile
nefesim olan nefesimi benden geri alır oluyor
kalmasına alışamıyorum kimsenin
kimselerin kimsesi oluveriyorum
bir noktada, bir kara delik yaratıyorum içimde
içine çekilmekten kaçıverir oluyor herkes
burada benimle kalınmaz biliyorum
peki ya ben?
ben benimle kalabiliyor muyum?
gösterilemeyen şeyler anlatılır
anlatılanlara inanan olur mu?
bu bedene sığdırmaya çalıştığım da bir hayat
ancak kimse bunu anlayamıyor gibi görünüyor
tuttuğum dilekler ve kayan yıldızlar bir hiç gibi
ben tutulamayan bir dileğim sadece
vazgeçilen bir batıl inancım
fazlası değil
