Bir gün ışık saçan birini gördüm
Seni gördüm, güneşi
Işık ve ısı saçıyordun etrafına
Kalbim kırmızıydı, kıpkırmızı
Her yer gökkuşağına dönmüştü
İçim ısınıyordu sana baktıkça
Fakat güneş hep doğmadı
Işık ve ısı saçmayı bıraktı
Kalbim mavi renge büründü
Ve gökkuşağı bile soldu
İçim soğudu seni gördükçe
Mevsim artık yazdan sonbahara çaldı
Ve kurduğumuz hayaller
Onlar sonbaharda uçuşan birer yaprak artık
Geri alınmamak üzere sonbahara verildi
Anılarla birlikte gökyüzündeler şimdi
Boşa hayaller kurmuşuz
Ve sonra hepsini kurutmuşuz meğer
