Unicode
ထမင်းစားသောက်ပြီးကြတော့ ဧည့်ခန်းထဲပြန်သွားကာ အချိုတည်းရင်းပင် ဦးနေယံခ စကားစလိုက်သည်
"မောင်ခန့်ရှိန်ကို ဦးတစ်ခုလောက် အကူအညီ တောင်းချင်လို့ကွာ"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ အန်ကယ်"
"ဒီလိုလေ ဦးရဲ့သားကို လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံလေးရအောင် လို့ မောင်ခန့်ရှိန်စီ အလုပ်သင်ဖို့ လွှတ်ချင်လို့ အဲ့တာမောင်ခန့်ရှိန် အဆင်ပြေလားသိချင်လို့"
နီနီ မသိသေးသောအကြောင်း အရာဖြစ်တာကြောင့်ဖေဖေပြောတာကို မျက်လုံးလေးပြူးပြီး နားထောင်နေရင်း စိတ်ထဲကလဲ လူကြီးဘက်မှ လက်ခံပေးဖို့ကိုသာ ဆုတောင်းနေမိတယ် အဲ့တာမှ ရုံးတွင်း အချစ်ဇာတ်လမ်းလေး ဖန်တီးလို့ရတာပေါ့ ဟိဟိ
နီနီကိုယ့်အတွေးနဲ့တင်ကိုယ်ကျေနပ်ကာ လူကြီးအဖြေကို နားစွင့်နေလိုက်တယ်"ဟုတ်ကဲ့ အဆင်ပြေပါတယ် အချင်းချင်းတွေဘဲ ကိစ္စကလဲ ကြီးကြီးမားမားမှ မဟုတ်တာ ကူညီပေးလို့ရပါတယ်"
"အဲ့တာဆိုလဲ မောင်ခန့်ရှိန်ကိုဘဲအားကိုးရတော့မယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ အန့်ကယ့်သားကနည်းနည်းဆိုးတော့အားနာနေတာ"
နီနီသူ့ကိုဖေဖေက ဆိုးတယ်ပြောတာကြောင့် နှာခေါင်းလေး ရှုံ့လိုက်မိသည် အဖေတို့ အကျင့်မကောင်းပုံများ ကိုယ့်သားဆိုးကြောင်းသူများရှေ့ဖောက်သည်လိုက်ချနေတယ် ဟွန့်
"ရပါတယ် မနက်ဖြန်၈နာရီကျ ကျွန်တော့ company ကို လွှတ်လိုက်လေ"
"ဟုတ်ပြီ အန်ကယ်မနက်ဖြန်ကျ လွှတ်လိုက်မယ်"
"ဟုတ် ဒါနဲ့ကျွန်တော်သန့်စင်ခန်း သွားချင်လို့"
"နီနီလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ လာလိုက်ခဲ့"
ဦးနေယံခ တစ်ယောက်ပါးစပ်ဟရုံဘဲရှိသေးတယ် သူ၏သားတော်မောင် စပ်စလူးနတ်ပူးက လက်ဆွဲပြီးခေါ်သွားလေပြီ
'အော် ငါ့သားလေး အဲ့လောက်တောင် လင်လိုချင်နေမှန်း အဖေမသိခဲ့ပါလားကွယ်' ဟုသာတွေးရင်း ခေါင်းတခါခါနှင့်ကျန်ခဲ့တော့သည်