Unicode
နီနီ ပြန်နိုးလာတော့ နေ့လည် ၂နာရီတောင် ရှိနေပြီ
ဆေးသောက်ထားလို့ထင် နိုးလာတော့ ကိုက်ခဲတာသက်သာသွားသည်အခန်းကိုဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ဒယ်ဒီ့ကိုမတွေ့
မနက်ကဆေးသောက်ပြီး ဒယ်ဒီက နီနီ့ခါးကိုနှိပ်ပေးနေတာကြောင့် ဇိမ်ခံနေကာ ဘယ်လိုဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းပင်မသိလိုက်ပေ"ဒီလူကြီး လူကို သေမလိုလုပ်ထားပြီး ဘယ်သွားပြန်ပြီလဲမသိဘူး"
သူအိပ်ရတာ ကျောတွေလဲပူနေပြီဖြစ်တာကြောင့် အိပ်ယာကထကာ ဆံပင်တွေကို သပ်တင်လိုက်ပြီး
အပျင်းဆန့်လိုက်သည်ကျွီ.....
နီနီအပျင်းဆန့်နေတုန်း တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အင်္ကျီရင်ဘက်ဟပြဲနဲ့ ၀င်လာတဲ့ဒယ်ဒီ
နေပါအုံး ဒီပုံစံအတိုင်းကြီးလျှောက်သွားနေတာလား"လူကိုလုပ်ချင်ရာ လုပ်ခဲ့ပြီး နိုးလာတော့လဲအနားမှာမရှိဘူး ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ"
"ကိုယ်ကိစ္စလေးရှိလို့ အပြင်ခဏထွက်သွားတာပါ အချစ်ရာ"
"ဘာကိစ္စလဲ အင်္ကျီက်ိုလဲ သေချာမ၀တ်ဘူး"
"ဒါလေးသွားလုပ်တာပါအချစ်ရယ်"
ဟုဆ်ိုကာ အင်္ကျီလည်ပင်းကိုအသာလှပ်ပြီး လည်တိုင်ကိုစောင်းပြလိုက်သည်"ဟင် အဲ့...အဲ့တာက.."
"အွန်း ကိုယ်အရမ်းသဘောကျလို့ ဘယ်လိုလဲ ကြိုက်လား"
"အွန်း..အရမ်းဘဲ ဒယ်ဒီ့ကို ချစ်လွန်းလို့ရူးတော့မှာဘဲ"
ဟုဆိုကာ ဒယ်ဒီ့နားနောက်ကနေစပြီး လည်တိုင်ပေါ်ထိုးထားတဲ့သူ့ရဲ့နာမည်လေးနဲ့ လည်တိုင်နဲ့ပခုံးအစပ်နားက သူ့ကိုက်ရာပုံတက်တူးလေးကို လက်လေးနဲ့ပွတ်သပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေး အနမ်းလေးပေးလိုက်သည်"ဘေဘီ ကိုယ့်ကိုစိတ်ကြွအောင်မလုပ်နဲ့နော် ပြီးရင် ဘေဘီဘဲ ဒုက္ခရောက်မှာ"
ဒယ်ဒီ့အပြောကြောင့် သူ့လက်ကိုမြန်မြန်ပြန်ရုတ်လိုက်ရတယ် တကယ်ပါဘဲ နည်းနည်းလေးမှ ရိုလို့မရတဲ့ အထန်ကြီး