Yıldızların Altında

┌⁠(⁠・⁠。⁠・⁠)⁠┘⁠♪

Eve geldiğimde annem koltuğun üzerinde ellerini birleştirmiş bana bakıyordu. Çantamı yavaşça yere koyarak ona bakmıştım.

-anne
-ANNE DEME BANA! ANNE DEME! BU NOTLARİN HALİ NE BÖYLE! MİLLETİN İCİNDE BENİ REZİL ETMEK HOSUNAMİ GİDİYOR? HA! AYNI BABAN GİBİSİN! HİÇ BİR ŞEYİ HAK ETMİYORSUN! ÇIK GİT GÖZÜME GÖZÜKME!

Çantamı aynı hızda geri alarak kapıdan hızla çıkmıştım. Lanet olası sokaktan insanları iterek, hiç kimsenin gelmediği, sadece Yeji ve Chan'ın bildiği, boş inşaat arazisine gelmiştim.

Sırtımı duvara yaslayarak yavaşça yere çöküp, bacaklarımı kendime çekmiştim. Günlerdir içimde tuttuğum göz yaşlarının, artık akıp gitmesi gerek.

...

Bir süre sonra basım ağlamaktan ağrımış, yere yığılmıştım. Omuzumu dürten ele baktığımda, Yeji beni uyandırmaya çalışıyordu.

-yeji?
-İyimisin?
-Biliyorum basım ağrıyor
-Gel bize gidiyoruz
-Abin?
-Sporda o

Elinden destek alarak kalktığımda arabasına doğru yürümeye başlamıştık. Kafamı cama yaslamış gözlerimi kapatırken, yaslandigim camın olduğu kapı açılmış, dengemi kaybederek düşerken, Hyunjin önümde dikelmiş düşmememe sebep olmuştu. Elindeki poşeti yejiye verip kapıyı kapatmıştı.

-o neydi öyle ya
-ne neydi?
-karın kasları yüzüme yapıştı resmen

Gülerek arabayı tekrar çalıştırmıştı. Kısa süre sonra eve varmıştık. Salonda geçip otururken Hyunjin'in kıyafetlerini yüzüme fırlatmıştı.

-Saçmalama istersen
-saçmalamamıyorum, leş gibisin

Elimdeki kıyafetleri giyip aynaya bakmıştım. Eh ne kadar bol olsada bende güzel durmuştu. Kokusunu içime cekmeden duramadım.

Sana böyle eziyet eden birini nasıl seviyorsun? Derseniz. Gönül işte. Gerçi Hyunjin herkese karşı böyle. Ama bana karşı bir kini var. Çözemiyorum.

Düşüncelere dalmış aynaya bakarken Yejinin bana omuz atmasıyla salona gelmiştim. Elindeki kahvelerden birini bana vererek televizyondan bı film açmıştı.

-Yeji azına sicim ya
-niye ya
-yani psikolojim zaten bozuk bide duygusal flim açmışsın
-dahada ağla diye
-çok sağol

Filmin ilk dakikasından ikimizde salya sümük birbirimize bakıyorduk. Işığın açılmasıyla kapıya baktığımda, Hyunjin yüzünü ekşiterek bana bakmıştı.

-Aç mısın abicim
-Yok yedim. Odamdayım gelmeyin
-Jisung nerde yaticak?

Tekrar bana bakarak Yejiye cevap vermişti. Elimdeki pecetelerle gözlerimi kapatarak bana bakmasını engellemiştim. Hiç gülmüyordu.

-Nerde yatarsa yatsın. Senin misafirin benim umrumda değil, kaç kere konuştuk.

Salondan çıktığında elimdeki peceteyi yavaşça indirerek Yejiye bakmıştım. Sırıtarak filmi kapatmıştı.

-İstersen benim yatağımda yatarsın yada sıradan koltuk işte
-koltuğu tercih ederim
-sen simdi bana pislik mi dedin?

Şuan karşımda Hyunjin oturuyormuş gibi hissediyordum. Yüzü ifadesiz bir hal aldığında yutkunmuştum. Gülerek omzuma vurmuştu.