Gece olmuştur, herkes uyumuştur. Ha-na hala uyanıktı. O Mun'u düşünüyordu...Mun'un ölen babasının gençliğine benzediğini düşünüyordu. Babası gibi çok kibar biriydi. Babası gençliğinde bir yazarmış. Ha-na'nın annesine şarkılar yazarmış. Bu yüzden Ha-na babasına çok düşkünmüş. Hep Babası gibi bir adamla tanışıp evlenme hayalleri kurarmış. ___________________________________________
Mun'da aynı şekilde uyuyamıyordu. Masa başına geçip kendi kendine bi şeyler mırıldanıyor ve kağıta bi şeyler karalıyordu. İlk kez bir kızı kafasına bu kadar takmış ve ona şarkılar besteliyordu. Hep ölen annesine yazardı şarkılarını...Aynı şekilde o da Ha-na'yı annesine benzetiyordu. Siyah kıvırcık saçları...ince burnu...siyah parlayan gözleri...Aynı annesini anımsatıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
___________________________________________
Sabah oldu. Bu gün okul yoktu. Mun arkadaşlarıyla görüşmek için onları mahalleye çağırdı ve dün gece olanları anlattı. Ju-Yeon:Vay bee. Ung-min:Eee "seni seviyorum" söyledinmi. Ju-Yeon:Oha ayı, daha yeni tanıştılar. Mun:Tamam no kavga no. Yok daha yeni tanışıyoruz ve o bana o gözle bakmıyor.. Ung-min:Bakar bakar senin gibisini nerde bulur bide. Ju-Yeon:Şimdi sen moral mi verdin? Ung-min:Moral değil gerçekleri söylüyorum. Ju-Yeon:Hı hı kesin öyledir. Mun:Kavga yok demedimmi ben. Hadi gelin gidelim erişte yiyelim :) Ju-Yeon:Sen kızı görmek için her gün erişte yiyerek erişteye dönüceksin. Mun:Olsun eriştede olurum yeterki onu göreyim. Ung-min:Bizim çocuk kör kötük aşıkkkk. Ju-Yeon:Hemde nasıl... Mun:Tamam susun biri duyar. Ju-Yeon:Ay duysun bee kime ne bizden. Çocuklar kahkaha atmaya başlarlar ve erişte restoranına doğru yürürler. ___________________________________________
Ha-na:Yine gereksiz günlerden biri. Mo-tak:Yoo neden öyle diyosun ki? Ha-na:Öyle. Bayan Chu:Tamam yeter. Mo-tak:Şuna söylesene ya bütün negativ enerjileri bize çekiyor. Ha-na:Ne alaka? Bayan Chu:Mo-tak yeter. Vallaha terlik kafana gelicek. Mo-tak:Ya ben napıyorum ya ben napıyorum. Of anca bana kız. Ha-na:Ağla. Mo-tak:Şunu suratına bi geçiririm... Bayan Chu:Mo-tak! Mo-tak:Ne var be ne var bi kerede şuna bağır. Gidiyom ben. Bayan Chu:Nereye! Mo-tak:Tuvalete gelicen mi? Bayan Chu:Yürü git. Ha-na:Neyse ben dışarı çıkıcam biraz hava almaya. Bayan Chu:Geç kalma birazdan burası insan kaynar. Ha-na:Tamam geç kalmam. Ha-na dışarı çıkar ve o zaman Mun ve arkadaşlarıda oraya gelmektedir. Ha-na bunun farkında değildir ve biraz esneme haraketleri yapmaya başlar. Mun Ha-na'yı farketti. Mun:Ha-na..? Ha-na Mun'u görünce hemen haraketleri yapmayı bırakır ve düzgün durur. Mun Ha-na'nın utandığını görüp sırıtır. Ha-na:Ne vardı? Mun:Hiç yemek yemeye geldik. Ha-na:Ha o zaman girin içeri. Mun:Böyle nazik bir karşılama için teşekkürler Ha-na hanımm~ Ha-na suratını büzüştürür ve "Hı...hı" der. Mun, arkadaşları ve Ha-na içeri girir. Mun ve Arkadaşları masaya geçip oturur. Ha-na'da egzersiz yapmak için bodrum katında olan spor salonuna gider. Ha-na spor salonuna giderken tokası yere düşer ve Mun bunu farkeder. Mun tokayı yerden götürür, ne kadar seslensede Ha-na artık bodrum katına inmişti. Mun'u duymuyordu. Mun:Çocuklar siz beni burda bekleyin geliyorum hemen. Ju-Yeon:Nereye? Mun hızlıca masadan kalkar ve Ha-na'nın gittiği yere, bodrum katına gider. İçeri girer ama Ha-na'yı farklı bir egzersiz pozisyonunda bulur. Elleriyle gözlerini kapatır ve şöyle söyler.. Mun:Özür dilerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
