අසුරුසන් 🌸 (COMPLETED)

🌸7

Exam එකත් තිබ්බා. ඒත් අභී exam එකට ආවෙ නෑ. ඒ සතියෙම අභීගෙ තාත්තා එයාලව එක්කගෙන කොළඹ ගියා. අනේ මංදා. අපෙ අම්මා කියද්දියි මං දැනගත්තේ අභීලා කොළඹ යනවා කියලා. මේ මනුස්සය නං දැන් හොඳටම වැඩියි මං කියන්නේ. ලඟකදි ඉඳන් ගොඩක් දේවල් මට කියන එක අමතක කරනවා. හිතලා කරනවද නැද්ද කියන්න මං දන්නෑ. ඒත් මං ලොකුවට වලි දාගන්න යන්නෙ නෑ. වැඩක් නෑනෙ ඉතින් මං කියන්නෙ. කොහොම හරි අභී විභාග සතියම ස්කෝලෙ ආවෙ නෑ. විභාගෙ ඉවර වෙන දවසෙම අපිට ස්කෝලෙ නිවාඩුව දුන්නා. කට්ටිය කැෆේ යන්න කතා කරත් අභී නැති නිසා මට යන්න හිත දුන්නෙම නෑ. මං ගෙදර ආවා.

මං ගෙදර එද්දි තාත්තා අද කලින් ගෙදර ඇවිල්ලා. එයා සාලෙට වෙලා ටීවි එකේ මැච් එකක් බල බල හිටියේ. මම වොශ් එකක් දාගෙන බත් කොතකුත් දෝතින් දරාගෙන තාත්තා ලඟින් ඉඳගෙන මැච් එක බල බල කෑවා.

remember that I told you
no matter where I go
I'll never leave your side
you will never be alone
even when we go through changes
even when we're old
remember that I told you
I'll find my way back......

මම ෆෝන් එක අතට අරගෙන කෝල් එක ආන්සර් කරලා තාත්තා දිහා බැලුවා.

"අභීගෙන්.. මං කෝල් එක අරන් එන්නම් තාත්තෙ.. කොදෙව්වො දිනව්වොත් කෑගහන්න මං දුවගෙන එන්නම් ඈ.."

තාත්තා මං දිහා අමුතු විදිහට බලන් ඉද්දි මම ෆෝන් එක අරන් මිදුලට බැස්සා. මං දැක්කා එතකොටම අම්මත් සාලෙට ඇවිත් තාත්තා ලඟින් වාඩිවෙනවා.

"කොහොමද සඳූ අපි මේ වගේ දෙයක් මූණටම කියන්නෙ. හිතාගන්නවත් බැරි වෙයි ඊලඟට වෙන දේ."

"එහෙමයි කියලා මට මේක.. තවත් බලාන ඉන්න බෑ ශාන්. මට... මට පිස්සු හැදෙයි මෙහෙම ගියොත්."

"අපි හෙමීට ක්‍රමයක් බලමු. කොහොමත් හැමදාම මේක හංගන් ඉන්නත් බෑනෙ. එයාම හොයාගන්න දවසක්.."

"එයා.. එයා කියලා මොනවා හොයාගන්නද ශාන්.. දැනටමත් ගෙවිලා ගිය කාලෙ මදිද.. ඉස්සරහට මොනවා නොවෙයිද.."

අම්මලා මොනවා ගැනද කතා වෙන්නෙ මේ. අනික අම්මගෙ කටහඬත් බර වෙලා. කවුද මොනවද හොයාගන්න ඕනෙ. ඒකත් කියන්න බැරි තරමේ භයානක දෙයක්! ජෙයියනේ ජෙයියනේ.. අම්මයි තාත්තයි කාව හරි.. ඒයි ඒයි.. බූරු කතා කියන්න එපා මනුස්සයෝ.. මට වැඩක් නෑ.. හරි.. ඔන්න මට අමතකයිලු එයාලා කතා කර කර හිටිය එක ඈ.