Glamorous Route for Escape (An Angel Series # 1)

✿ Chapter: 1

"Gosh, Beatrice, go run!" Amarose's head was sticking out of the car window.

May kakilala si Amarose para tumulong sa akin makalabas. They pretended to be guests and grabbed my family's attention. That's what made me escape without them knowing.

My chest is heaving with so much nervousness. I hurriedly ran to their car.

When I entered, my two friends were there. Malawak ang mga ngiti sa labi. Nagawa pa nga magsuot ng shades at ilang kolerete para hindi sila makilala.

"Are you alright?" Amarose looked worried when she saw my rapid breathing.

"Natatakot ako," I bit my lip. Hindi mapakali ang mga paa't kamay ko. Panay ang silip ko sa likuran upang makasigurado na wala talaga nakasunod sa amin. "What if they find out, tapos madamay kayo?"

Emery looked at me for a moment. "Calm down, sis. Kahit mahirap kalabanin ang pamilya mo, handa naman namin labanan." Naiiling na sabi niya. "Atsaka, ginusto namin 'to. Ang tagal mo na naghihirap sa pamilya mong feeling mga perfect, demonyo naman ang ugali." She pouted.

Amarose pinched her lightly. "Sis, don't talk like that. Alam nating demonyo ang pamilya ni Beatrice pero h'wag na natin ipalandakan, alam naman nila 'yon."

Napairap ito sa sinabi niya. "Ewan ko ba," she just focused on the road. "Paano kaba nila naging kamag-anak, sis? You are too kind to be part of their family."

"Oo nga, pang diablo ang utak, momshie." Amarose couldn't stop laughing.

I sighed. I moved my gaze outside the window. "T-They're kind...." Mahinang saad ko. Sabay sila napatingin sa akin.

"Hay nako, bakit ba ang bait mo kahit ganiyan ang ginagawa nila sa'yo?" Napabuga sa hangin si Amarose. "Hindi mo ba napapansin na ginagamit kalang nila? They are using your brain and face to make them more successful."

"Tama! Hind ka nila magawang bitawan sa leeg." Sabat ni Emery. "Malaking kawalan, kapag nawala ka."

"Yeah! Unica hija, at first apo ba naman ng mga Saadvedra pati ng mga Lopez, ey!" May ginawa pa itong gesture sa kamay na hindi ko maintindihan.

"Correct ka diyan!" Sabat ni Emery. "Ikaw lang ang pag-asa nila." Sabay tingin nito sa akin.

Mas lalo bumigat ang pakiramdam ko. I'm sure when they find out I left they will be very disappointed. I can't help but feel guilty. Alam ko naman na kailangan nila ako para sa mga negosyo na pinaghirapan nila. Hindi habang buhay sila ang hahawak at mag papatakbo. Tumatanda na sila.

Gusto ko man mag stay pa ngunit, hindi ko na kaya ang pag trato nila sa akin. Ginagawa akong robot ng sarili kong pamilya. Ilang taon ako nagtiis sakanila, siguro panahon ko naman para tumayo sa sarili kong mga paa. 'Yung tipong walang mag de-desisyon sa buhay ko kundi ako lang.

Pansin nila ang pananahimik ko. Nagawa tumikhim ni Amarose. My deep thoughts disappeared completely.

They were looking at me. Si Emery, tamang sulyap lang. Nakatutok ito sa daan.

"Natawagan mo naba si Frank?"

Bumaba ang aking tingin sa cellphone ko na kahit isa walang reply sa marami kong message sakaniya.

"Yes, but he hasn't answered yet. B-Busy pa ata." I sighed.

Hindi siya agad nakasagot. Nakatingin lang ito sa akin. "Would you like us to accompany you to his condo?"

I nodded slowly. That's better. Panigurado natutulog pa siya, pagod ito minsan sa tuwing umuuwi.

I'm two weeks pregnant, hindi ko parin nasasabi. Kinakabahan ako. We love each other but I still can't help feeling nervous in my chest.