She belongs to the other mafia

ღ-𝟝-ღ

"Nu is je verwennerij voorbij!" Zei hij met een lach. Waarna hij mij verkrachtte. Ik lag te huilen toen hij weg ging. Even later kwam Leon binnen. "Wat is er gebeurd? Hij heeft toch niet gedaan dan wat ik denk?" Vroeg hij bezorgd. Ik knikte met tranen in mijn ogen... "Dan heeft hij zitten wachten tot je 18 werd." Zei hij daarna.

Een dag later werd de ketting uit mijn mond gehaald. "Dankje Leonardo." Zei ik zacht. Even later werd hij geroepen waardoor hij hem weer in mijn mond deed. Even later kwam zijn vader weer. Waarna ik weer werd verkracht. "Pap laat haar alsjeblieft een beetje met rust. Ze is het niet waard. Ze is de dochter van de leider van Frostlight." Zei Leon toen hij terugkwam.

"Is haar gevangen houden niet genoeg?" Vroeg hij daarna. "Nee. Waarom ben jij zo beschermt tegenover haar?" Antwoordde zijn vader. "Omdat ze een lieve leuke en prachtige meid is. Die dit allemaal niet verdiend. Ze is doods bang." Zei Leon. Terwijl ik begon te blozen.

"Oke zoon ik ga wel opzoek naar een andere meid." Zei zijn vader terwijl hij mij los maakte. Leon naam mij mee naar zijn kamer. "D-d-dankje Leonardo." Stotterde ik zacht. "Geen dank. Ik had toch gezegd dat ik alles zou proberen voor je." Antwoordde hij terwijl hij mij weer vast aan het bed maakte.

De dag later nam Leon mij weer mee naar buiten. "Hoe voel je je?" Vroeg Leon. "Het gaat." Antwoordde ik. Ik was nogsteeds doodsbang... na een uur gingen we weer naar binnen, omdat Leon zich klaar moest maken voor school. Hij had mijn dit keer bet bijde handen vast gemaakt aan het bed. "Ik hoop dat mijn vader niks doet terwijl ik weg ben. Ik moest van hem jou zo vast maken als ik weg moest." Zei hij terwijl hij een ketting in mijn mond vast maakte.

"Ik moet nu echt gaan voor ik te laat kom." Zei hij voor hij vertrok. Half uurtje later kwam zijn vader binnen. "Mhm!" Probeerde ik. "Stil jij." Zei hij geïrriteerd. Waarna hij mij een aantal keer sloeg. Een paar uur later kwam Leon eindelijk terug. De plekken waar zijn vader mij had geslagen waren inmiddels blauw geworden.

Hij maakte mij weer los. Op een hand na. "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij bezorgd. "Niks geen zorgen." Antwoordde ik. "Hoe was school?" Vroeg ik zacht. Ik wist dat we bij elkaar in de klas zaten. "Ze hadden het vanmorgen over jou, omdat je nu al 6 weken verdwenen bent." Antwoordde hij.

Het ging zo 6 maanden door. Ik was blij toen ik hoorde dat Leon stopt met school. Dit houd in dat zijn vader mij niet meer kon mishandelen. "Morgen is mijn laatste examen." Zei hij blij. "Fijn toch? Heb je een beetje goed gevoel?" Vroeg ik. "Ja en nee. Ik heb het gevoel dat ik alles heb verkloot." Antwoordde hij.

Een week later hoorde ik allemaal kabaal van beneden komen. Ik kwam maar niet inslaap. Voor de rest lag iedereen te slapen. "L-l-leon wakker worden." Fluisterde ik in zijn oor. Mee ik dat zei hoorde ik de deur open gaan. "Hermione? Ben jij hier?" Hoorde ik een bekende stem zeggen. Het leek op de stem van mijn vader.