She belongs to the other mafia

ღ-𝟙𝟜-ღ

Hij had Alessio inmiddels ook gezien. "Kom we brengen hem naar mijn kamer. Ik slaap toch altijd bij jou." Zei Leon terwijl hij Alessio overpakte. Eenmaal op zijn kamer. " laat hem maar eerst uitrusten. Voor we dingen gaan vragen." Zei hij zacht.

"Je vader was erachter gekomen dat ik had geholpen. Ik ben er ook achter wat hij tegen de rest heeft gezegd. Niemand weet wat hij heeft gedaan hij heeft gezegd dat je weggelopen bent. Jullie moeten dit wel weten." Zei Alessio buiten adem.

"Oke rustig maar je bent voor nu veilig. Als er wat is zeggen he." Antwoordde ik. Leon en ik gingen weer weg zodat hij kon slapen.  Een half jaar verder. Mijn vader was ondertussen heel dicht bij. Ik schrok wakker van koud metaal tegen mij aan.

Het was mijn vader die een mes tegen mijn nek aan hield. Waarna hij een ketting in mijn mond vast maakte. Waarna hij hetzelfde deed bij Leon. Hij had mijn handen inmiddels achter mijn rug vast gemaakt. Leon sliep nog. Mijn vader gooide Leon over zijn schouder. "Mee lopen." Fluisterde hij.

Eenmaal buiten maakte hij Leon vast in een busje en mij maakte hij ook vast in het busje. "Niet bewegen kliene rat! We gaan ver weg van hier. Zodat je voor altijd bij mij blijft en moet blijven." Zei hij geïrriteerd. Toen hij weg was probeerde ik Leon wakker te maken.

Anderhalve dag later stopte het busje. "Jullie maken geen beweging. Ik ga even eten halen voor jullie!" Zei mijn vader streng. Een kwartier later kwam hij terug. "Jullie zeggen geen woord!" Zei hij terwijl hij de ketting uit leons mond haalde.

Hij gaf hem een proteïne shake. Waarna hij hem weer vast maakte en mij los maakte. Ik kreeg toen mijn shake. "P-p-pap alsjeblieft. Dit is toch alleen niet nodig." Stotterde ik zacht. "Stil jij!" Zei die kwaad terwijl hij mij ook weer vast maakte en me een aantal klappen gaf.

Na nog 2 dagen waren we er eindelijk. We werden bijde vast gemaakt aan een ketting. "Mee lopen! Ik heb geen tijd voor spelletjes!" Riep mijn vader kwaad. Ik was doodsbang. Eenmaal binnen werden we in een kamer vast gemaakt. Onze monden werden gelukkig wel los gemaakt.

"Papa alsjeblieft!" Smeekte ik terwijl hij weg liep. "Gaat het Prinses?" Vroeg Leon zorgzaam. Ik knikte. "Je ziet er bang uit." Zei hij kort daarna. "Dat ben ik ook. Waarom moet dit bij mij gebeuren?" Vroeg ik zacht. "Ik weet het niet prinses." Zei hij.

Hij had weer 2 proteïne shakes bij. "Etenstijd." Zei hij terwijl hij de shakes aan ons gaf. "Lieverd er komt zo iemand voor je." Vervolgde hij vrolijk. "Alsjeblieft stop ik wil dit niet. Alleen omdat Ivanov weg is gegaan doe je zo en sinds opa is vermoord!" Riep ik kwaad.

"Stil jij! Jij hoort te luisteren naar mij en niet tegen mij in te gaan. Al helemaal niet met mijn vijand om te gaan en hun proberen te beschermen! Je hebt hier zelf voor gekozen!   Er is geen weg meer terug!" Riep hij kwaad. Waarna hij een ketting in mijn mond vast maakte en weer weg ging.